قاسم انوار: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
اصلاح ارقام، اصلاح سجاوندی، اصلاح املا |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۷:
درباره نحوه ورود او به حلقه اهل طریقت ابهامهایی وجود دارد. گزارش [[جامی]] در ترجمه حال او از آن حکایت می کند که وی در اوایل به [[صدرالدین]] فرزند [[صفی الدین اردبیلی]] ارادت داشته و بعد از آن به صحبت [[صدرالدین علی یمنی]] - که وی از اصحاب [[اوحدالدین کرمانی]] بوده- رسیده است.<ref>{{پک|جامی|1365|ک=نفحات الانس|ص=590}}</ref>
قاسم بعدها شاگردی سید [[محمد میرمخدوم]] را که از [[مدینه]] به [[نیشابور]] آمده بود، نمود. سید قاسم بعد از آن‌که مدتی در [[آذربایجان]] بود، به اشارت صدرالدین به گیلان رفت و بعد از چندی اقامت در گیلان و قزوین عازم خراسان شد و در نیشابور با اعتراض علما و اهل ظاهر روبرو شد و به هرات رفت و در آن شهر اقامت گزید.<ref>{{پک|زرین کوب|1387|ک=دنباله جستجو در تصوف ایران|ص=202}}</ref> در این شهر عده زیادی به حلقه تربیت وی در آمدند و در خراسان شهرتی فراگیر یافت. در میان شاگردان و پیروان وی شماری از امیرزادگان دربار هرات نیز وجود داشتند. شهرت قاسم انوار در هرات و افزایش روزافزون پیروان او موجب هراس صاحب منصبان این دیار خاصه [[بایسنقر میرزا]] شد.
در این زمان سید قاسم در [[سمرقند]] سکونت گزید و سپس به [[خرگرد]] [[جام]] رفت. در جام، سید قاسم خانقاهی ترتیب داد. قاسم در سال ۸۳۷ هجری قمری در سن هشتادسالگی درگذشت و در باغ خانقاهش در روستای [[لنگر]] [[تربت جام]] به خاک سپرده شد. [[امیرعلیشیر نوایی]] دستور داد بر قبر او بقعه‌ای بسازند؛ وی همچنین به مردم و به صوفیان اجازه داد که از قبر قاسم انوار دیدن کنند.
| |||