صاحب‌الزنج: تفاوت میان نسخه‌ها

وچون زندگی اش بیشتر در ری سپری شد بسیاری از تاریخ نگاران بر این باورند که او ایرانی است. جد پدریش عبدالرحیم ابن عبد القیس است که در طالقان زاده شد که خود یکی از شهرهای ایران است اما بعد از مدتی در عراق جای گرفت و پدرش بازنی از طایفه خزیمه ازدواج نمود و از او صاحب دو دختر شد که در کودکی وفات یافتن. سپس صاحب پسری شد به نام علی ابن محمد صاحب الزنج .

(صاحب الزنج). وی به سامرا مرکز جدید خلافت عباسی رفت و رابطه ایی با خلیفه عباسی پیدا کرد و به دستگاه بنی عباس نزدیک شد و زندگی اش با فضل و بخشش عباسیان همراه بود و در دربار مشغول کارشد و به فرزندان خلیفه خط و دستور زبان و علم نجوم درس می‌داد.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=ahmadelq|کد زبان=|تاریخ=|وب‌گاه=ویکیبیدیا|نشانی=/https://ar.m.wikipedia.org/wiki|عنوان=صاحب الزنج}}</ref>

حضور این بردگان در ان زمان بیانگر قدرت دولت مردان و بازرگانان بود هم از این روکار تجارت برده در ان دوران چنان مورد توجه بود که در بغداد و شهرهای مهم دیگر بازاری مخصوص برای خرید و فروش بردگان وجود داشت و در بین کارمندان عباسی نیز فردی به نام قیم الرقیق بر کار برده فروشان نظارت می‌نمود<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تاریخ ایران بعد از اسلام -چاپ پنجم|نام خانوادگی=زرین کوب|نام=عبدالحسین|ناشر=امیرکبیر|سال=1368|شابک=|مکان=تهران|صفحات=473}}</ref> درحالی که از این غلامان خواسته می‌شد کارهای طاقت فرسایی مانند زه کشی شوره زارها. نیزارها و امور مزارع پنبه و نیشکر را انجام دهند از نظر رشد فرهنگی و فکری آنقدر ضعیف بودند که بعضی از مورخین عقیده دارند که آنان از گوشت انسان و مردار تغذیه می‌کردند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تاریخ تمدن اسلام -ترجمه علی جواهر کلام-چاپ نهم|نام خانوادگی=جرجی|نام=زیدان|ناشر=امیرکبیر|سال=1377|شابک=|مکان=تهران|صفحات=887}}</ref>

وی می‌خواست با قرمطیان و یغوب لیث سفار بر علیه خلافت عباسی متحد شود که در این خصوص موفق نگردید<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=صاحب الزنج -چالشی دیگر دربرابر دستگاه خلافت|نام خانوادگی=علی بیگی|نام=حسین|ناشر=فصل نامه تاریخ پژوهان|سال=سال سوم شماره 11-(1386)|شابک=|مکان=قم|صفحات=82}}</ref> قیام او از سال ۲۵۵ ه‍.ق در بصره آغاز شد و به مدت ۱۵ سال حکومت عباسی رابه خود مشغول کرد در طول این سالها خلیفه به علت شورش‌های یغوب لیث سفار و مسائل شرق و شمال شرقی ایران نتوانست شورش وی را سرکوب نمایید ولی پس از فراغت از کار یغوب لیث بر ان شد تاکار زنگیان را خاتمه دهد درسال ۲۷۰ ه‍.ق در دوران خلیفه (معتمد) برادر خیلفه (موفق ابن طلحه) مسئول جنگ با زنگیان شد و خود رهبری لشکر را به عهده گرفت وی سپاهیان صاحب الزنج را محاصره اقثصادی کرد تا ناتوان شوند. اذوقه آنان را به آتش کشید در نتیجه هنگامی که با گرسنگی و سختی رو به رو شدند اغلب آنها تسلیم شده و صاحب الزنج را رها کردند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=دولت عباسیان|نام خانوادگی=طقوش|نام=محمد سهیل|ناشر=پژوهش کده دانشگاه|سال=1383|شابک=|مکان=قم|صفحات=204}}</ref>