نبرد زاب: تفاوت میان نسخه‌ها

== پیشینه ==

{{اصلی|جنبش سیاه جامگان}}

 

ابومسلم برای مدتی دعوت خود را به گونه مخفیانه انجام داد تا اینکه ابراهیم امام به او فرمان داد تا آن را علنی کند. ابومسلم در ۱۲۹ هجری (می-ژوئن ۷۴۷) دعوت خود را در خانه سلیمان بن کثیر در روستای سفیذنج در نزدیکی مرو علنی کرد. پیروان او جامه‌های سیاه به تن کردند، که یا به نشانه سوگواری برای خانواده پیامبر که کشته شده بودند، یا به نشانه برافراشتن بیرق پیامبر، که سیاه بود، بر ضد امویان، بود. در طول یک شب، ساکنین شصت روستا به او می‌پیوندند که همگی جامه‌های سیاه بر تن داشتند و چوب‌دستی‌های‌شان را کافرکُش و خرهایشان را «مروان» می‌نامیدند. بیشتر آنها کشاورز، صنعتگر یا از طبقه‌های دیگر موالی بودند که عرب‌ها به کنایه به آنها «توله‌های زین‌ساز» می‌گفتند که اشاره به شایعه‌ای داشت که گفته می‌شد ابومسلم پیشتر یک زین‌ساز بوده.<ref name="Frye">{{پک|Zarrinkub|1975|ف=The Cambridge history of Iran|ک=Cambridge|زبان=en}}</ref> [[نصر بن سیار]]، فرماندار خراسان، لشکری را برای جنگ با ابومسلم فرستاد، که ابومسلم با درهم شکستن آن لشکر، آوازه خود را بلند ساخت. ابومسلم در [[سفیدنج]] برای چهل و دو روز دیگر پس از پایان جنگ هم ماند، سپس به [[ماخوان]]، روستایی بزرگ و از مهدهای [[شیعه]] در نزدیکی [[مرو]] کوچ کرد، تا ارتش خود را سامان دهد. در همین هنگام شورش او با تسخیر [[هرات]]، [[بلخ]]، [[ابیورد]] و [[نسا]] پابرجا شد. او تا پیش از اینکه از پشتیبانی [[عرب یمانی|یمانی‌ها]] مطمئن نشده بود، از تسخیر مرو، که مرکز امارت نصر، بود چشم‌پوشی کرد. در ۹ جمادی‌الاول ۱۳۰ (یا ۷ یا ۹ ربی الثانی) آن شهر را تسخیر کرد. پس از آن ابومسلم، [[شیبان خارجی]] که خواهان خلافت بود را در سال ۱۳۰ هجری یا ۷۴۷–۷۴۸ میلادی شکست داد، شورشی را در بلخ سرکوب کرد و پسران [[جدیع کرمانی]]، علی و عثمان، را از میان برداشت.<ref name="iranica"/>