خرس سیاه آسیایی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
افزودن فاصله مجازی
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۹:
|پهنای نقشه گستره پراکندگی =225px
}}
'''خرس سیاه آسیایی''' (یا '''خرس سیاه تبتی''' یا، '''خرس ماه''' یا '''خرس یقه‌دار''') [[گونه (زیست‌شناسی)|گونه]]‌ای [[خرس]] در اندازه متوسط است که روی قفسهٔ سینه‌اش لکه سفیدی به علامت [[V]] نقش بسته‌است. این خرس به‌خوبی برای زندگی بر روی درخت انطباق یافته و در مناطق وسیعی از [[جنوب آسیا]]، شمال شرق [[چین]]، خاور دور [[روسیه]] و [[ژاپن]] می‌زید. [[آی‌یوسی‌ان]] این حیوان را در فهرست گونه‌های در خطر انقراض و در ردهٔ آسیب‌پذیر قرار داده‌است که بیشتر به‌دلیل [[جنگل‌زدایی]] و شکار این حیوان برای استفاده از برخی اعضای بدن اوست. خرس سیاه شباهت [[ریخت‌شناسی|ریخت‌شناسانه]] بسیار زیادی با خرس‌های ما قبل تاریخ دارد و برخی دانشمندان وی را نیای دیگر گونه‌های امروزین خرس می‌دانند. خرس سیاه هرچند بیشتر [[گیاه‌خوار]] است اما رفتاری پرخاش‌گرانه نسبت به [[انسان]] دارد و حملهٔ بدون هشدار این حیوان به آدمی بارها گزارش شده‌است.
 
خرس سیاه آسیایی شبگرد است و بر خلاف دیگر همنوعان خود خواب زمستانی ندارد. عمر آن حدود ۲۵ است و ۱۲۰ تا ۱۸۰ سانتی متر طول و ۵۰ تا ۱۷۰ کیلوگرم وزن دارد و علاوه بر مواد گیاهی، از حیوانات و حشرات، مهره داران کوچک، نوزاد پستانداران و گاهی اوقات دام اهلی تغذیه می‌کند. این خرس معمولاً در اواخر تابستان جفت گیری می‌کند و پس از حدود هفت ماه دو توله می‌زاید.<ref name="nikshahr2458">[http://nikshahr.com/post/2458 خرس سیاه بلوچی (مم یا هرس) خواب زمستانی ندارد] پایگاه اطلاع رسانی شهرستان نیکشهر</ref>
 
== زیستگاه آن در ایران ==
کوهستانهای [[شهرستان نیکشهر]] در جنوب [[سیستان و بلوچستان]] (ایران) یکی از زیستگاه‌های اصلی این خرس محسوب می‌شود و رویشگاه‌های پراکنده درختچه داز و زیتون واقع در بلوچستان شامل مناطق کوهستانی مهرستان، نیک شهر، قصرقند، لاشار، آهوران و رشته کوه بیرک از مهم ترین مناطق زندگی خرس سیاه بلوچی است. این خرس در گویش مردم بلوچ با نام‌های «مَم» و «هرس» شناخته می‌شود.<ref name="nikshahr2458">[http://nikshahr.com/post/2458 خرس سیاه بلوچی (مم یا هرس) خواب زمستانی ندارد] پایگاه اطلاع رسانی شهرستان نیکشهر</ref>
 
شهرستان رودان در استان هرمزگان یکی از مهم ترین زیستگاه های این گونه ارزشمند در کشور است. در چند سال اخیر تعداد مشاهدات مستقیم، دیده شدن نمایه هایی مانند رد پا و مدفوع و گزارش های مردمی از خرس سیاه آسیایی و پلنگ در شهرستان افزایش مستمری داشته است. بر اساس بررسی های به عمل آمده به نظر می رسد این امر بیش از آن که حاصل افزایش تعارض میان انسان و این دو جانور ارزشمند باشد، نتیجه افزایش جمعیت به علت بهبود شرایط زیستی آن ها است.