شورش زط: تفاوت میان نسخه‌ها

زطها افرادی از کارگران و [[جاشو]]های هندی بودند که از مدت‌ها در بنادر عراق به خصوص [[بصره]]، مشغول کارگری و باربری بودند.

کم‌توانی آنها در درکسب درآمد برای خود موجب شد آنها به غارت و چپاولگری روی آورده و منابع زندگی خود را از آن طریق به دست بیاورند. آنان بر سر مسیر کاروان‌ها و کشتی‌های تجاری کمین کرده و راه را بروی کاروان‌هایی که عازم [[بغداد]] بودند، می‌بستند و به غارت و چپاول کاروان‌ها می‌پرداختند که در نتیجه موجب گرانی و ایجاد بازار سیاه در عراق شده بودند. در نتیجه این اعمال، [[معتصم]] عباسی ابتدا [[احمد بن سعید باهلی]] را برای سرکوبی آنان فرستاد اما شورشیان زط احمد بن سعید را به سختی شکست دادند و دستگاه خلافت را تهدید کردند که با واکنش آنها روبه‌رو خواهد شد. پس از مدتی، معتصم یکی از سرداران مشهور خود به نام [[عجیف بن عنبسه]] را همراه با سپاهی گران از ترکان و اعراب عازم نبرد با زطها کرد. عجیف برای شکست آنها در نزدیکی [[واسط]] اردو زد و آب را از رودهایی که مسیر رفت و آمد زطها بود، بست تا آنها در شرایطی دشوار قرار دهد. سرانجام پس از نه ماه جنگ بین طرفین، زطها نیروهای خود را از دست داده و از لحاظ مادی در شرایط بغرنجی قرار داشتند، تسلیم عجیف شدند. عجیف تمامی زطها همراه با خانواده‌هایشان دستگیر و به بغداد فرستاد؛ و معتصم عباسی از ترس شورش دوباره آنها، زطها را به [[آسیای صغیر]] تبعید کرد و پس از آن در نبردی به دست امپراتور روم شرقی ([[بیزانس]]) اسیر شده و به اروپا منتقل شدند که در آنجا به [[کولی]] شهرت یافتند.<ref>{{پک|احمدرضا خضری|ک=تاریخ خلافت عباسی از آغاز تا پایان آل‌بویه|ص= ص۹۳}}</ref>

 

== پانویس ==