'''دادارباوری'''{{مدرک}} یا '''خداانگاری''' {{انگلیسی|Deism}} این باور است که [[خدا]] وجود دارد و به عنوان یک آفریننده و دادار، گیتی فیزیکی را خلق کرده‌است؛ اماامّا در عملکردعمل‌کرد آن مداخله نمی‌کند. دادارباوری مرتبط با [[فلسفه دین|فلسفه دینی]] و جنبشی است که وجود خدا را از [[عقل]] استنتاج می‌کند. دادارباوری دربارهٔ این که خدا در خارج از گیتی چه انجام می‌دهد، هیچ‌گونه موضع‌گیری نمی‌کند. این برخلاف اصل [[اعتمادگرایی]] در دین‌های [[اسلام]]، [[مسیحیت]]، [[زرتشتی]] و [[یهودیت]] است که بر وحی در کتاب‌های مقدسمقدّس تکیهتکیّه می‌کنند.<ref>[http://www.vatican.va/archive/catechism/p1s1c1.htm#III Catechism of the Catholic Church - Man's capacity for God]</ref>
خداانگاران بیشتربیش‌تر، وقایع [[فراطبیعی]] را مانند معجزه و پیشگوییپیش‌گویی رد می‌کند و معتقد هستند که خدا در زندگی انسان‌ها و قوانین طبیعی گیتی مداخله نمی‌کند. آنچهآن‌چه که آئین‌های سازمان‌دهی‌شدهسازمان‌دهی‌شده، [[وحی]] و [[کتاب آسمانی]] می‌نامندمی‌نامند، خداانگاران تفسیرهای افراد دیگر می‌دانند. به باور خداانگاران بزرگ‌ترین هدیه‌ای که خدا به انسان داده‌استداده است، [[دین]] نیستنیست، بلکه قدرت [[استنتاج]] است.
دادارباوری در قرن ۱۷ و ۱۸ در دوره [[روشنگری]] به‌ویژه در [[فرانسه]]، [[پادشاهی متحده]] و [[ایالات متحده]] رواج بسیار یافت. به‌ویژه،به‌ویژه در میان مسیحیانی که نمی‌توانستند مفاهیمی مانند [[تثلیث|سه‌گانگی خدا]]، الهیالٰهی بودن [[مسیح]]، معجزه‌ها، بی‌خطایی نوشته‌ها یا [[عصمت وحی]] را قبول کنندکنند، اماامّا به خدای یکتا اعتقاد داشته‌باشندداشته باشند. در ابتدا گروه خاصیخاصّی تشکیل نشده بودبود، ولی این بینش بعدها باعث به بوجودبه وجود آمدن آیین‌هایی مانند [[توحیدگرایی]] و [[جهان‌گرایی توحیدگرا]] شد و تا امروز به شکل‌های دادارباوری مدرن و دادارباوری کلاسیک ادامه دارد.
