شیخ طوسی: تفاوت میان نسخه‌ها

وی در [[رمضان]] سال [[۳۸۵ (قمری)|۳۸۵ هجری قمری]] در [[توس]] زاده شد، گرچه تاریخ دقیق تولد او در دست نیست. از کودکی آغاز به آموختن علوم اسلامی کرد. در سال [[۴۰۸ (قمری)|۴۰۸]]، ۲۳سالگی، [[خراسان]] را به قصد [[عراق]] ترک کرد و به [[بغداد]] رفت تا از محضر بزرگ‌ترین دانشمند شیعه آن عصردوران یعنی [[شیخ مفید]] درس آموزی کند.<ref>سید محن امین عاملی، ''[[اعیان الشیعه]]''، ج ۹، ص ۱۵۹.</ref>

شیخ طوسی در دوران جوانی به درجه [[اجتهاد]] رسید و کتاب [[تهذیب الاحکام]] را در این دوره و با پیشنهاد استادش، [[شیخ مفید]] تألیف کرد.<ref>آغا بزرگ تهرانی، ''[[الذریعه]]''، ج ۴، ص ۵۰۴.</ref><ref>میرزا محمد باقر خوانساری، ''روضات الجنات''، ج ۶، ص ۲۳.</ref> وی پنج سال از عمرش را به شاگردی [[شیخ مفید]] کردگذراند. بعدپس از مرگ شیخ نزد شاگرد او [[سید مرتضی]] حاضر شد و ۲۳ سال تلمذتحصیل کرد.<ref>سید محسن امین، ''[[اعیان الشیعه]]''، ج ۹، ص ۱۵۹</ref>

[[سید مرتضی علم الهدی]] به سال [[۴۳۶ (قمری)|۴۳۶]] درگذشت و پس از وی شیخ طوسی مرجع شیعه شناخته شد. ترکان سلجوقی در سال [[۴۴۷ (قمری)|۴۴۷]] با استفاده از ضعف [[آل بویه]] - که [[شیعه]] مذهب بودند - به [[بغداد]] حمله کردند و با اشغال آنآن، حکومت آل بویه را برانداختند. طوسی تا سال [[۴۴۸ (قمری)|۴۴۸]] در [[بغداد]] بود و مجلس درس خود را در همان شهر تشکیل داد اما. در سال [[۴۴۸ (قمری)|۴۴۸]] به سبب حمله [[طغرل‌بیگ|طغرل]] به [[بغداد]] و انقراض [[آل بویه]] بر آزار و اذیت شیعیان توسط [[اهل سنت]] و سلجوقیان افزوده شد.

در این زمان ''عبد الملک'' وزیر [[طغرل بیک]]، به محله‌های شیعه‌نشین حمله کرده،کرد و به قتلکشتار آنان پرداختندپرداخت. حتی به خانه شیخ حمله کردند تا وی را به قتل برسانند، ولی او را نیافتند و وسایل منزل و کتاب‌های او را آتش زدند و نابود ساختند. گفته‌اند [[طغرل بیک]] تا سال [[۴۴۹ (قمری)|۴۴۹]]، چندین بار کتاب‌های شیخ طوسی را در ملأ عام سوزاند. بعدپس از این حادثه شیخ از بغداد خارج شد و به [[نجف]] رفت و [[حوزه علمیه]] نجف را تأسیس کرد. گفته شده که در آنجا ۳۰۰ [[مجتهد]] تربیت کرد و چندین کتاب نوشت.<ref>گرجی، ابوالقاسم؛ تاریخ فقه و فقها، تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه‌ها (سمت)، 1375، صص 184</ref> برخی گزارش‌ها نیز سال [[۴۴۸ (قمری)|۴۴۸]] را سال تأسیس حوزه عملیه نجف می‌دانند.<ref>[http://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/16241 پاکتچی، حوزه علمیه، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی ج 21 ص 465]</ref>