کاهنه: تفاوت میان نسخه‌ها

پس از سرکوب شورش کسیله‌بن‌لمزم به دست زهیربن‌قیس، بربرهای باقیمانده از این شورش و نیز گروه‌هایی از بربران بنی‌یفرن و شماری از زناتی‌ها به کاهنه پیوستند. با پیوستن این قبایل به کاهنه نیروی عظیمی برای وی فراهم شد و امکان هم‌پیمانی با رومیان قوت گرفت. این حوادث خلیفه [[عبدالملک]] را به وحشت انداخت. چرا که هم‌پیمانی رومیان و بربرها امری محتمل بود و اکنون با پیوستن قبابل بربر به کاهنه زمینه مناسب‌تری یافته بود. با این حال آنچه از ظاهر گزارش‌ها برمی‌آید، نشان می‌دهد کاهنه در آغاز بر مسلمانان نشورید بلکه این [[حسان بن نعمان غسانی|حسّان‌بن‌نعمان‌غسانی]] بود که پس از کشته شدن [[زهیر بن‌ قیس بلوی|زهیربن‌قیس]] در کمین دریایی رومیان با حکم عبدالملک مروان به منطقه آمد و در ادامه روند گسترش فتوحات اسلامی پس از درهم شکستن مهمترین پایگاه رومیان در [[قرطاجنه]]، به سمت اقامتگاه کاهنه یورش برده و بر آن شد تا آخرین سنگر مقاومت بربرها را که اکنون تحت فرماندهی کاهنه قرار داشت، درهم‌شکسته و مسیر فتوحات را هموارتر سازد.<ref name="ReferenceA">خضری، سیداحمدرضا، نورمحمدی نجف‌آبادی، محمد، بیاتلو، حسین: مقاومت محلی بربرهای شمال آفریقا و تأثیر آن بر سیر فتوحات مسلمانان در مغرب؛ مطالعه موردی مقاومت کاهنه اوراس ۷۳–۸۱ ه. ق / ۶۹۲–۷۰۰. در: فصلنامه پژوهش‌های تاریخی (مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی اصفهان), پاییز ۱۳۹۰, دوره ۴۷ (دوره جدید), شماره ۳ (پیاپی ۱۱). صفحه: از ۱۵ تا ۲۸</ref>