نابودی الکترون-پوزیترون: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:Annihilation.png|بندانگشتی|رخداد طبیعی نابودسازینابودی الکترون-پوزیترون در نتیجه واپاشی بتا پلاس]]

[[پرونده:Feynman_EP_Annihilation.svg|بندانگشتی|[[نمودار فاینمن]] نابودسازینابودی الکترون-پوزیترون]]

فرایند '''نابودسازینابودی الکترون-پوزیترون''' وقتی رخ می‌دهد که یک [[الکترون]] ('''^-e''') و یک [[پوزیترون]] ('''⁺e'''، [[پادذره]] الکترون) برخورد می‌کنند. نتیجه برخورد [[نابودسازینابودی]] الکترون و پوزیترون و بوجود آمدن [[فوتون]]های [[پرتو گاما]] و در انرژی‌های بالاتر، ذرات دیگر، می‌باشد:

الکترون و پوزیترون نیز می‌توانند مانند هردوذره باردار دیگری، بدون نابودسازینابودی یکدیگر با هم بر همکنش داشته باشند که عموماً از طریق [[پراش کشسان]] صورت می‌گیرد.

|language=es}}</ref> برای راحتی می‌توان [[چارچوب مرجع|چارچوب مرجعی]] را در نظر گرفت که در آن سیستم هیچ تکانه خطی خالصی پیش از نابودسازینابودی نداشته باشد که در آن پرتوهای گامای حاصله در خلاف جهت یکدیگر منتشر می‌شوند. ایجاد سه پرتوی گاما نیز معمول است، زیرا در برخی از حالت‌های تکانه زاویه‌ای، برای حفظ [[توازن بار]] لازم است که چنین شود.<ref name="griffiths">

تا کنون سنگین‌ترین جفت ذراتی که توسط نابودسازینابودی الکترون-پوزیترون در شتاب دهنده‌های ذرات تولید شده‌اند، جفتهای بوزون-پادبوزون [[بوزون‌های دبلیو و زد|⁺W-^-W]] هستند. سنگین‌ترین تک ذرات تولید شده نیز [[بوزون‌های دبلیو و زد|بوزون‌های Z]] هستند. انگیزه پیش راننده برای ساخت [[برخورددهنده خطی بین‌المللی]] تولید [[بوزون هیگز]] بدین شیوه می‌باشد.

فرایند نابودسازینابودی الکترون-پوزیترون، پدیده‌ای فیزیکی است که زیربنای فناوری‌های [[برش‌نگاری با گسیل پوزیترون]] (PET) و [[طیف‌بینی نابودسازینابودی پوزیترون]] (PAS) را تشکیل می‌دهد. همچنین از آن به عنوان روشی برای اندازه‌گیری سطح فرمی و ساختار نوار در فلزات استفاده می‌شود.

* [[نابودسازینابودی]]