عطاملک جوینی: تفاوت میان نسخه‌ها

علاءالدین در سال ۶۲۳ هجری قمری در [[ولایت جوین|جوین]] [[خراسان]] متولد شد. او از خاندان بزرگ صاحب دیوان جوینی است. این خانواده، از قدیم در روزگار سلجوقیان و خوارزمشاهیان در دستگاه حکومت بوده و معمولاً وظیفه صاحب‌دیوانی را عهده‌دار بوده‌اند و در زمانی قدیم‌تر، اجدادشان مقام حجابت و وزارت خلفای عباسی را برعهده داشته‌اند.<ref>{{یادکرد وب|نشانی = http://www.hawzah.net/fa/Article/View/82617/آشنایی-با-عطاملک-جوینی- ‏|عنوان = آشنایی با عطاملک جوینی|ناشر = پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه|تاریخ بازدید = ۵ اردیبهشت ۱۳۹۶|تاریخ = ۸ آبان ۱۳۸۸}}</ref> پدر و پدر بزرگ او از جمله صاحب دیوانانی بودند که در قرنهای پنجم، ششم و هفتم هجری قمری همواره متصدی مشاغل بزرگ و دولتی در زمان سلطان [[جلال الدین منکبرنی]] و [[اوگتای خان]] بودند. عطاملک از جوانی وارد کارهای دیوانی شد و به خدمت [[امیر ارغون]] حکمران [[خراسان]] درآمد و دوبار به همراه وی به پایتخت [[مغولستان]] [[قراقروم]] سفر کرد. در این سفرها با احوال [[مغولان]] آشنایی پیدا کرد و در همین مسافرت‌ها شروع به نوشتن کتابی با موضوع فتوحات مغولان کرد که به [[تاریخ جهانگشا]] شهرت دارد. در سال [[۶۵۴ (قمری)|۶۵۴هـ ق]] که [[هلاکوخان]] [[مغول]] به [[خراسان]] آمد عطاملک به وی پیوست و در جنگهای وی با [[اسماعیلیان]] [[الموت]] و [[خلیفه عباسی]] در [[بغداد]] همراه او بود؛ و با جلب رضایت هلاکو توانست قسمتی از کتابخانه الموت را از نابودی نجات دهد. او همچنین در [[سقوط بغداد (۱۲۵۸)]] توسط هلاکو او را همراهی می‌کرد ودر سال بعد به عنوان فرماندار [[بغداد]]، جنوب [[بین‌النهرین]] و [[خوزستان]] منصوب شد.