'''میرزا حبیبالله''' متخلص به '''قاآنیقاآنی،''' فرزند '''محمّدعلی گلشن''' از [[شاعران]] و قصیدهسرایان بزرگ دربار [[فتحعلیشاه قاجار|فتحعلی شاه]] قاجار و، [[محمد شاه قاجار|محمدشاهمحمّدشاه]] قاجار و اوایل سلطنتپادشاهی [[ناصرالدینشاه]] قاجار بود. او به [[حکمت]] نیز علاقه سرشاری داشت.
قاآنی اصالتاًدر از۱۲۲۳ ایل زنگنه کرمانشاه است ولیقمری در [[شیراز]] متولدو شددر وخانوادهای چونبا ازریشه ایل زنگنه کرمانشاه، چشم به جهان گشود. در هفت سالگی یتیم گردید و تحصیلات مقدماتی را در همان [[شیراز]] فرا گرفت و در اوان جوانی عازم [[مشهد]] شد تا در آنجا به ادامه تحصیل بپردازد و ضمناً میدان تازهای برای کسب معاش پیدا کند. پدر قاآنیقاآنی، گلشن کرمانشاهی است و برادرزادهٔ قاآنیبرادرزادهاش هم [[آیتالله میرزا محمدتقی شیرازی]] مشهور به [[میرزای دوم شیرازی]] است. پسر قاآنی همنیز شاعری بوده به نام «سامانی» بوده که در ۱۲۸۵ ق وفاتاز دنیا میکندمیرود.
قاآنی در [[ادبیات]] عرب و فارسی مهارت کافی یافت و به [[حکمت]] نیز علاقه سرشاری داشت و میتوان گفت شهرت شاعری او لطمه به شهرت او به عنوان یک حکیم دانشمند زدهاست. در حکمت او را همپایه [[ملاصدرا]] و [[حاج ملاهادی سبزواری]] و در شرعیات [[مرتضی انصاری]] شمردهاند. از این رو [[فتحعلیشاه]] او را «'''مجتهدالشعراء'''» لقب داد و [[محمدشاه]] نیز قاآنی را «'''حسانالعجم'''» میخواند، زیرا آنچنان در [[شعر]] مخصوصاً [[قصیده|قصیده]]سرایی چنانبر کلام تسلطتوانایی داشت که مایه اعجابمایهٔ هرشگفتی خوانندهخوانندگان آثار اوست.