مروونژی‌ها: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:Clovis crop.jpg|بندانگشتی|260px|راست|غسل تعمید [[کلوویس یکم]] پادشاه [[مروونژی]] به دست سنت ژیل.]]

== تأثیرات ==

سلسلهٔ مروونژی نام خود را از [[مرووش]] (Merovech) گرفته‌است که از سال ۴۴۷ تا ۴۵۷ میلادی پادشاه [[فرانک‌های سالی]] بود.

نوهٔ مرووش به نام [[کلوویس یکم]] توانست بخش اعظم سرزمین گل واقع در شمال [[لوآر]] (Loire) را یکپارچه و یگانه کند. وی همچنین با [[غسل تعمید]] خود در ۴۹۶ میلادی باعث گسترش کیش [[کاتولیک]] در فرانسه و مناطق پیرامونی آن گشت.

 

== تاریخچه ==

 

پس از پادشاهی نیرومند [[داگوبرت یکم]] (مرگ به سال [[۶۳۹ (میلادی)|۶۳۹]]، که در تاختن به سرزمینهای بیگانه چون [[اسپانیا]] و مرزهای [[اسلاو|اسلاوهای]] بیدین در شرق بسیار فرسوده شده بود، پادشاهان مِرووٙنژی دیگر شاهان هیچ‌کاره شده بودند. این شاهان ناتوان در خردسالی به تخت می‌نشستند و در سنین جوانی می‌مردند و شهرداران کاخها نیز به نبرد با یکدیگر بر سر برتری‌جویی سرگرم بودند. سرانجام یکی از این شهرداران به نام [[آرنولف پپن میانه]] در سال [[۶۸۷ (میلادی)|۶۸۷]] بر هماوردانش به پیروزی بزرگی دست یافت و فرمانروایی را به دست گرفت. در این دوره سراشیب مروونژیها تنها می‌توان از دو پادشاه نیرومند نام برد:[[داگوبرت دوم]] و [[شیلپریک دوم]].با این همه شهرداران کاخها بر گسترش چیرگی خویش بر دستگاه فرمانروایی ادامه دادند.در این زمان کشور را از دو بخش مهم تشکیل می‌شد:[[نوستریا]] و [[اوسترازیا]]. فرزند پپن [[شارل مارتل]] نام داشت که چند سال بی اینکه پادشاهی در میان باشد فرمانروایی نمود، پس از او پسرش [[پپن کوچک]] بزرگان فرانک را برای امر تغییر دودمان پادشاهی گرد هم آورد. هنگامی که [[پاپ زکریا]] از وی برای نبرد با [[لومباردها]] یاری خواست، وی بر خواست خود برای پذیرش تاجگذاری خود از سوی کلیسا پای فشرد. در سال [[۷۵۱ (میلادی)|۷۵۱]] [[شیلدریک سوم]] واپسین شاه مروونژی برکنار شد. از کشتن او گذشتند ولی موهای بلندش را تراشیدند و وی را روانه [[صومعه]] کردند.