نهضت آزادی ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

| آرم =Freedom Movement logo.gif

'''نهضت آزادی ایران''' یک [[حزب]] سیاسی [[ایران]]ی است که در سال ۱۳۴۰ پس از اختلاف بین [[مهدی بازرگان]]، [[یدالله سحابی]] و شورای مرکزی [[جبهه ملی ایران]] ایجاد شد. [[محمد مصدق]] پس از تشکیل نهضت آزادی در پاسخ نامه مهدی بازرگان تأسیس نهضت آزادی را مورد تأیید قرار داد. نهضت آزادی توسط [[مهدی بازرگان]]، [[یدالله سحابی]] و [[سیدمحمود طالقانی]] با تأکید بر هویت اسلامی و ایرانی و با هدف مبارزه با استبداد و کسب آزادی‌های اساسی مبتنی بر ارزش‌های اخلاقی و اسلامی تأسیس شد و چهره‌هایی چون [[احمد صدر حاج سید جوادی]]، [[سید محمدمهدی جعفری]]، [[محمدرحیم عطایی]]، [[عباس رادنیا]]، [[حسن نزیه]]، [[منصور عطائی]]، [[عزت‌الله سحابی]] و [[عباس سمیعی]] از نخستین اعضای آن بودند. [[مصطفی چمران]]، [[ابراهیم یزدی]] و [[صادق قطب‌زاده]] پایه گذارانپایه‌گذاران نهضت آزادی در خارج از کشور بودند.

نهضت آزادی ایران در ۲۷ اردیبهشت ۱۳۴۰ توسط [[مهدی بازرگان]]، در مخالفت با [[محمد رضا پهلوی|شاه]] و با هدف مبارزه با استبداد و کسب آزادی‌های اساسی مبتنی بر ارزش‌های اخلاقی و اسلامی تأسیس شد.<ref name=rahesabz /> این تشکل از ابتدا گرایش‌های ملی و مذهبی داشت و در برگیرندهٔ طیف‌های [[روشنفکر]] و [[ملی - مذهبی]] بود. سابقه فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی و اسلامی پایه گذارانپایه‌گذاران این گروه به سال‌های ۱۳۲۰ و جریان نهضت ملی ایران در زمان [[دکتر مصدق]] می‌رسید.<ref name=rahesabz /> به غیر از بازرگان از دیگر بنیانگذاران مشهور نهضت آزادی می‌توان به [[سیدمحمود طالقانی]]، [[یدالله سحابی]]، [[محمد رحیم عطایی]]، [[عباس رادنیا]]، [[حسن نزیه]]، [[منصور عطائی]]، [[عباس سمیعی]]، [[احمد صدر حاج سید جوادی]]، [[حسن حبیبی]] و [[عباس شیبانی]] اشاره کرد.

پس از اولین کنگره نهضت آزادی بعد از انقلاب و تصویب اصول و رئوس فعالیت، نهضت آزادی در سال ۱۳۶۰ برای اخذ پروانه رسمی از کمیسیون ماده ۱۰ قانون احزاب اقدام کرد و مدارک لازم را برای کمیسیون ارسال داشت. کمیسیون ماده ۱۰ قانون احزاب بدون ارائه هرگونه توضیح قانونی، از صدور پروانه رسمی برای نهضت آزادی ایران امتناع کرد. مسئولین نهضت بارها موضوع را به طوربه‌طور کتبی و شفاهی و حضوری با مقامات وزارت کشور و کمیسیون مذکور مطرح ساختند ولی کمیسیون مذکور بر خلاف اصل ۲۶ قانون اساسی، به صدور پروانه رسمی برای نهضت اقدام نکرد. با این حال، علی‌رغم استمرار فشارها و محروم ساختن از پروانه رسمی، نهضت آزادی همچنان به فعالیت‌های خویش ادامه داد و بر اساس اصل ۲۶ قانون اساسی که فعالیت احزاب را آزاد اعلام می‌دارد، دارای دفتر مرکزی و روزنامه‌ای که نظرات آن را منتشر کند «[[روزنامه میزان]]» باشد. نهضت در این دوره علی‌رغم فشارهای مستقیم بر نمایندگان خود در مجلس، به نقد حاکمیت و سیاست‌های آن پرداخت.<ref name=rahesabz />

{{پانویس|۲}}