کنستانتین تسیولکوفسکی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴۲:
دستاوردهای تسیولکوفسکی در زمینهٔ فضانوردی و مهندسی موشک از اهمیت بیشتری برخوردارند. او در مقالهٔ "فضای آزاد" (۱۸۸۳) پدیدهایی را بررسی کرد که در محیط های فاقد [[گرانش]] صورت می‌گیرند. در این مقاله برای نخستین بار امکان پرواز در [[خلأ]] با استفاده از [[قوانین حرکت نیوتن#قانون سوم|اصل کنش و واکنش]] را بررسی کرد و بر پایهٔ آن طرحی ساده برای پیشرانش سفینه‌های فضایی با استفاده از موشک ارائه کرد. وی به بررسی مسائل متعددی دربارهٔ شرایط لازم برای زندگی گیاهان و جانوران در فضا نیز پرداخت.
 
در ۱۸۹۶ بررسی امکان سفر میان‌سیاره‌ای به وسیلهٔ موشک را شروع کرد و فرمول معروف خود موسوم به "معادلهٔ تسیولکوفسکی" را برای حرکت موشک به دست آورد. سپس در ۱۹۰۳ در مقاله "بررسی فضای جو با استفاده از دستگاه‌های واکنشی" به نظریه‌پردازی دربارهٔ حرکت موشک پرداخت و فرمول‌های اساسی پرواز را به دست آورد و امکان سفر به خارج از جو به وسیلهٔ موشک را ثابت کرد. تسیولکوفسکی در پیشرفت دانش نوپای مکانیک اجسامِ با جرم متغییرمتغیر نقش داشت. وی نظریه‌ای برای پرواز موشک با در نظر گرفتن تغییر جرم آن در حین حرکت ارائه کرد. برای هدایت و تغییر جهت موشک در خلأ، پیشران‌های گازی را پیشنهاد کرد و ضریب عملکرد واقعی موشک را به دست آورد.
 
او از ۱۹۰۳ تا ۱۹۱۷ طرح‌های متعددی برای ساختن سفینهٔ فضایی ابداع کرد و حتی ایده‌های استفاده از بخشی از سوخت برای خنک کردن محفظهٔ احتراق و استفاده از مواد دیرگداز را پیشنهاد کرد. وی در دهه ۱۹۲۰ نظریه موشک‌های چند مرحله‌ای را مطرح کرد و در ۱۹۳۵، پیشنهاد خوشه‌ای شدن موشک‌ها برای رسیدن به سرعت‌های بالا را ارائه داد.<ref name="a"/>