سوشی: تفاوت میان نسخه‌ها

| دیگر=

}}

 

در آغاز، سوشی تنها روشی برای نگهداری [[ماهی]] بود که در [[آسیای شرقی]] رواج داشت ولی پس از راه یافتن به [[چین]]، وارد فرهنگ غذایی کشور [[ژاپن]] شد. سوشی گونه‌های فراوانی دارد ولی امروزه در نزد عموم مردم، نام سوشی اشاره کننده به تنها یکی از گونه‌های این خانوادهٔ غذایی، [[ادو سوشی|سوشی ادو]] است. در این گونه از سوشی بر روی یک قطعهٔ برنجی بیضی‌مانند، برش نازکی از ماهی گذاشته می‌شود. ماهی، [[توفو]] (فراوردهٔ سویا)، خوراک دریایی، تخم‌مرغ و دیگر خوراکی‌های بکار رفته در پُر کردن سوشی، همگی سرشار از پروتئین هستند. علاوه بر آن می‌توان ویتامین و مواد معدنی را نیز در خوراک‌های دریایی و سبزیجات سوشی پیدا کرد. سوشی بیشتر همراه با چاشنی [[سس سویا]] خورده می‌شود. بهترین روش برای ضدعفونی مواد غذایی پختن مواد است اما این روش در سوشی بکار برده نمی‌شود. برخی از گونه‌های ماهی ممکن است، [[انگل]] داشته باشند، اما فرایند یخ‌زدگی ماهی، این انگل‌ها را از میان می‌برد. به طور سنتی در گذشته برای ضدعفونی کردن این خوراک از [[واسابی]] (تُرُب کوهی ژاپنی) و [[گاری (ترشی)|ترشی گاری]] (ترشی [[زنجبیل]]) بهره‌مند می‌شدند. همچنین نوشیدن [[چای سبز]] نیز به علت ویژگی آن در پیشگیری از مسمومیت غذایی توصیه می‌شود. فرایند جهانی‌شدن سوشی از آمریکا آغاز شد و امروزه سوشی به عنوان یک غذای مفید و مناسب، در جهان آوازه پیدا کرده و در حال تبدیل‌شدن به غذایی جهانی است.