انجمن بین‌المللی کارگران: تفاوت میان نسخه‌ها

انترناسیونال اول ([[۱۸۶۴ (میلادی)|۱۸۶۴]] - [[۱۸۷۶ (میلادی)|۱۸۷۶]]) اتحاد سوسیالیست‌های جهان، انجمنی تحت تأثیر عقاید [[کارل مارکس]] بود. پس از بروز اختلاف بین افراد تأثیرگذار در سال ۱۸۷۶ فرو پاشید و [[بین الملل دوم]] در سالهای بعد با تفکرات سوسیال دموکراسی تجدید حیات یافت.

 

 

نخستین جامعه بین المللی كارگران كه بعدا به انترناسیونال اول معروف شد در سال 1864 توسط كارل ماركس پایه گذاری شد. مدت ها بود كه ماركس و [[فردریش انگلس]] برای ایجاد حزب طبقه كارگر مبارزه می كردند و تأسیس انترناسیونال به مثابه سازمان بین المللی پرولتاریا ثمره این مبارزه و پیروزی ماركسیستی در جنبش كارگری یك قرن پیش بود . بر اثر رشد سرمایه داری در نیمه دوم قرن نوزدهم و اعتلای نهضت كارگری و دموكراتیك دراغلب كشورهای پیش افتاده و لزوم همبستگی و كمك متقابل این نهضت ها در مقیاس جهانی ، تشكیل سازمان بین المللی كارگران بیك ضرورت تاریخی مبدل شده بود . انترناسیونال اول 28 سپتامبر 1864 در لندن تأسیس شد . اعلامیه تشكیل آن را ماركس نوشته است. این سند به برنامه پرولتاریای انقلابی در قرن نوزدهم مبدل شد و در آن وظیفه پرولتاری: سرنگون ساختن قدرت سرمایه و استقرار حكومت كارگران از طریق مبارزه سیاسی تعریف شده بود.

 

 

 

به هنگام اعلام [[کمون پاریس (۱۸۷۱)|کمون پاریس]]، انترناسیونال اول فعالیت درخشانی انجام داد و از مبارزه قهرمانانه كارگران پاریس پشتیبانی كرد و پس از شكست آن، فعالیت های پردامنه ای را علیه ترور خونین بورژوازی فرانسه سازمان داد. پس از شكست كمون پاریس درهمه كشورها فشار و تضییق علیه انترناسیونال اول شدت بی سابقه ای یافت. عناصر مردد و متزلزل كناره گیری كردند و بتدریج ادامه فعالیت مركز كارانترناسیونال اول در اروپا غیر ممكن شد . باین جهت در كنگره لاهه در سال 1872 تصمیم گرفته شد این مركز به نیویورك منتقل شود . انترناسیونال چهار سال بعد طی كنفرانس فیلادلفیا رسماً منحل گشت.