فلسطین: تفاوت میان نسخه‌ها

کلمهٔ ''فلسطین'' از [[فلسطینی‌های باستان]] که نام یک گروه غیریهودی ساکن در منطقه‌ای کوچک از ساحل جنوبی به نام ''[[فیلیستا]]'' است، گرفته شده‌است. مرزهای 'فیلیستا' در نزدیکی [[نوارغزه]] قرار دارد و پنج شهر [[غزه]]، [[اشکلون]]، [[اشداد]]، [[اکرون]]، و [[جت (مردم)|جت]] را در بر می‌گیرد. در آثار مصری آمده‌است که افرادی که ''پلست (P-r-s-t)'' نامیده می‌شدند، از جمله کسانی بودند که در زمان حکومت [[رامسس سوم]] به مصر حمله کردند. این قضیه احتمالاً به فلسطینی‌ها اشاره دارد. کلمهٔ ''پلشت'' (در[[زبان عبری]]: ''Pəléshseth'') معمولاً در انگلیسی به ''فیلیستیا'' ترجمه می‌شود و در [[کتاب مقدس]] برای اشاره به ناحیهٔ ساحلی جنوبی به کار رفته‌است. در سال‌نامه‌هایسالنامه‌های پادشاه آشوری، [[سارگن دوم]]، کلمهٔ ''پلشتو'' برای این معنی آورده شده‌است. چنین به نظر می‌رسد که در زمان [[آشور|آشوری‌ها]]، قبیلهٔ فیلیستا از بین رفته‌است، ولی نام آن سرزمین همچنان مورد استفاده بوده‌است. در دورهٔ پارس، صورت یونانی این نام برای اولین بار در [[قرن پنجم قبل از میلاد]] به وسیلهٔ [[هرودتوس]] در اشاره به ناحیه‌ای از سوریه به نام ''Palaistinêi'' به کار رفت. (درلاتین: پلستینا، در انگلیسی: پلستاین). مرزهای ناحیهٔ مورد اشارهٔ هرودتوس دقیقاً عنوان نشده بودند، اما [[جوزفوس]] از این نام تنها برای اشاره به ناحیهٔ ساحلی کوچک فیلیستیا استفاده می‌کرد. [[تولمی]] نیز از این کلمه استفاده کرده‌است. در [[زبان لاتین|لاتین]]، [[پلینی بزرگ|پلینی]] نیز برای ناحیه‌ای از سوریه به کار رفته که پیشتر ''پلستینا'' نامیده شده‌است.

برخی ژنتیک‌دانان با فریزر موافق هستند. آرنایز-ویلنا و سایرین (۲۰۰۱) فایل ژنتیکی فلسطینی‌ها را با سایر افراد مدیترانه‌ای مقایسه کردند و عنوان کردند که «ریشهٔ فلسطیی‌هافلسطینی‌ها و ارتباط ژنتیکی آن‌ها با سایر جمعیت‌های مدیترانه‌ای، نشان می‌دهد که هم یهودی‌ها و هم فلسطینی‌ها از نژاد کنعان باستان که در دوره‌های کهن با مصری‌ها، ساکنان [[آنتالیا]] و [[بین‌النهرین]] آمیخته شده می‌باشند».

«همان‌طور که نتایج بررسی‌های مورخان و جمعیت‌شناسان جدید فلسطینی نشان می‌دهد، جمعیت عرب در اواسط قرن ۱۹ دوباره رشد کرد. این رشد نتیجهٔ عامل جدیدی بود: انقلاب جمعیتی. تا دههٔ ۱۸۵۰ هیچ گونه افزایش ''طبیعی'' در جمعیت نبود، اما پیدایش روش‌های درمانی نوین و تأسیس بیمارستان‌های مدرن توسط مقامات عثمانی و خارجیان مسیحی این وضعیت را تغییر داد. تعداد تولدها ثابت بود، اما [[مرگ و میر نوزادان]] کاهش یافت. این شرایط دلیل اصلی رشد جمعیت عرب بود. شکی نیست که کارگران مهاجر از سوریه و اردن به فلسطین آمده و آنجا ساکن شدند. اما در این مورد بحث نشده که قطعاً [[مهاجرت معکوس]] هم بوده‌است. بطور مثال در حبرون رسم شده بود که افراد برای تحصیل و کار به قاهره بروند، که در نتیجه گروهی از جمعیت حبرون از قرن ۱۵بطور دائم در قاهره زندگی می‌کردند. نیروی کار غیرماهر از اردن و اطراف به فلسطین می‌آمدند، اما در عوض پیش از ۱۹۴۸ بسیاری از فلسطینیان تحصیل کرده که کاری در فلسطین نیافتند جذب اردن شدند. از لحاظ جمعیت‌شناسی، این انتقالات جمعیتی در مقایسه با عامل طبیعی افزایش جمعیت کمرنگ و کم‌تاثیرکم تاثیر هستند».<ref>Porath, Y. (۱۹۸۶). [http://www.nybooks.com/articles/5249 Mrs. Peters's Palestine]. ''New York Review of Books''. [[16 January]], ۳۲(۲۱ & ۲۲).</ref>