غزوه بدر: تفاوت میان نسخه‌ها
| [نسخهٔ بررسی‌شده] | [نسخهٔ بررسی‌شده] |
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Sa.vakilian (بحث | مشارکتها) ←شروع درگیری میان مکه و مدینه: افزودن |
Sa.vakilian (بحث | مشارکتها) ←شروع درگیری میان مکه و مدینه: جا به جایی |
||
خط ۳۴:
پس از [[هجرت محمد|هجرت مسلمانان به مدینه]]، اهالی مکه دارایی‌های رهاشدهٔ [[مهاجرین]] مسلمان را مصادره کردند.<ref>* Douglas Crow (2005), p. 154
* Rahman (1979), p. 21 [ارجاع دست‌دوم]</ref> در آن هنگام آیاتی نازل شده بود<ref group="یادداشت">سورهٔ حج، آیات ۳۹ و ۴۰</ref> که به مسلمانان، در برابر کسانی که آنان را مجبور به انکار دینشان می‌کنند یا از فراخواندن مردم به خدا منع می‌کنند، اجازهٔ جنگیدن می‌داد،<ref>{{harvnb|Haykal|۱۹۹۴|p=۲۳۳}}</ref><ref>{{harvnb|Al-Mubarakpuri|۲۰۰۲|pp=۲۴۱–۲}}</ref> و مسلمانان این را اعلان جنگی از جانب خدا علیه بت‌پرستی [[قریش]] می‌دانستند.<ref name="EB-Muhammad">[[#CITEREFEBMuhammad|"Muhammad", ''Encyclopædia Britannica'']]</ref> همچنین، محمد آیات ۳۹–۴۰ [[
* Kelsay (1993), p. 21 [ارجاع دست‌دوم]</ref>▼
[[مونتگومری وات]] می گوید
به دلیل اینکه مهاجرین در مدینه از نظر اقتصادی تحت فشار بودند و هیچ شغل خالی برای آن‌ها نبود که مشغول به کار شوند، آن‌ها جهت ارتزاق، شروع به یورش به کاروان‌های اهل مکه کردند. این حرکت باعث شروع جنگ مسلح بین اهل مکه و مدینه شد.<ref>* Hooker (1996).
* Lewis (2002), p. 44
* Watt (1961), p. 105[ارجاع دست‌دوم]</ref> در مقابل [[چیز رابینسون]] عامل اصلی بروز درگیری را اشتیاق محمد برای فراهم ساختن شرایط اجرای مناسک مذهبی اسلام گرداگرد [[کعبه]] و بر کوه های مکه و نیز سرشت فعال اعتقادات وی می داند.<ref>{{harvnb|Robinson|2011|p=190}}</ref>
▲* Kelsay (1993), p. 21 [ارجاع دست‌دوم]</ref>
در طی نخستین سال سکونت مسلمانان در مدینه، محمد اجازه داد حمله علیه کاروان‌های مکه انجام شود. سهیل هاشمی نظرات دربارهٔ این درگیری‌ها را بررسی می‌کند و می‌گوید: دربارهٔ درگیری‌های اولیه میان مورخین متقدم و مستشرقین متأخر، با سیره‌نویسان، اختلاف‌نظر وجود دارد: به گفتهٔ اغلب تاریخ‌نگاران مسلمان متقدم، در طی این دوران محمد سیاست جدیدی را در برابر مکه اتخاذ کرد: جنگیدن با مکیان به تلافی [و جبران خسارات ناشی از] رفتار ایشان با مسلمانان؛ و طبق گفتهٔ بسیاری از خاورشناسان نیز، این حملات با هدف جبران فقر اقتصادی ناشی از مهاجرت مسلمانان به مدینه انجام می‌شد. برخی گفته‌اند «این درگیری‌ها نشان‌دهندهٔ ''تغییری اساسی'' در خط مشی پیامبر در جهت تکیه بر ''تنازع خشونت‌آمیز'' بود که با آیات ستیزه‌جویانهٔ [[سوره مدنی|مدنی]] تجویز شد.» اما [[محمد هیکل]] می‌گوید «این درگیری‌ها ''لشکرکشی نظامی'' نبود؛ بلکه حمله‌هایی کوچک بود که با هدف خسته کردن مکیان و نمایاندن قدرت جدید مسلمانان و اثبات لزوم صلح و سازش با مسلمین انجام می‌شد.»<ref group="یادداشت">او استدلال می‌کند که این درگیری‌ها جنبهٔ روانی داشت و بیشتر با هدف تهدید و ترساندن بود تا آغاز جنگ با قریش و کاروان‌هایش [و ''تغییر اساسی'' در سیاست‌ها]؛ {{harvnb|Haykal|۱۹۹۴|p=۲۱۹–۲۰}}. همچنین ر.ک. {{harvnb|Gabriel|۲۰۰۷|pp=۷۹–۸۰}}.</ref> به باور خود هاشمی، هر دو دیدگاه بر مبنای حدس و گمان است.<ref>{{harvnb|Hashmi|۲۰۰۲|p=۲۰۲}}</ref><ref>ر. ک. {{harvnb|Haykal|۱۹۹۴|pp=۲۱۸–۲۵}}</ref> من‌حیث‌المجموع، «به‌سختی می‌توان این واقعه و وقایعی که مسبب آن بودند را به روشنی شرح داد».<ref name="EI" />
| |||