نبرد مرج راهط: تفاوت میان نسخه‌ها

بنی امیه در سایه انشعابهای جهان اسلام، برای نجات خلافت خود، که در معرض سقوط قرار داشت، گرد هم آمدند. با انهدام حکومت مرکزی و پراکنده گشتن خانوادهٔ حاکم، نفوذشان رو به کاستی گذاشت. حزب یمنی و قبیلهٔ کلبی در دربار اموی، صاحب نفوذ بودند. آنان به عنوان نیرو و ریشهٔ حکومت، تحت رهبری [[حسان بن مالک]]، در حفظ و نگهداری امتیازاتشان، بسیار می‌کوشیدند و دلبستهٔ امویان بودند. طرفدارانشان از انتقال خلافت به حجازی‌ها (پس از اینکه معاویه آن را به شام منتقل کرد) وحشت داشتند. اما حزب قیسی از جنگ یزید با مردم [[مدینه]] به خشم آمد. این حزب، به رهبری ضحاک بن قیس فهری، جایگاهی یافت که با حزب یمنی به رقابت می‌پرداخت. پس از مرگ [[معاویه دوم]]، ضحاک امیر سرزمین [[شام (سرزمین)|شام]] شد و رخدادهای سیاسی برخاسته از این مقام، جایگاه مهمی به حزب او بخشید؛ به گونه‌ای که فرصتی به دست آورد تا به شکل غیررسمی جای خالی را پر کند. همزمان، قیسی‌ها در سایهٔ سست شدن خانوادهٔ اموی و دعوت ابن زبیر، فرصت دیگری به دست آوردند تا بر کلبی‌ها چیره شوند و مواضع قدرت را از چنگ آنان درآورند. ایشان این مواضع را به علت هم پیمانی با [[معاویه]] کسب کرده بودند. ضحاک که از سوی ابن زبیر به عنوان نمایندهٔ او در سرزمین شام تعیین شده بود، هواداری از او را اعلام نمود. وحدت کلمهٔ امویان متلاشی شد و ایشان بر سر منصب خلافت به جدال برخاستند و هوادارانشان به سه دسته تقسیم شدند: