حق پناهندگی: تفاوت میان نسخه‌ها

ماده ۱۴ [[اعلامیه جهانی حقوق بشر]] می‌گوید: «هرکس حق دارد برای جلوگیری از تعقیب از آزار و شکنجه از گرفتن [[حق پناهندگی]] در سایر کشورها برخوردار شود.» کنوانسیون ۱۹۵۱ ملل متحد دربارهٔ وضعیت پناهندگان و پروتکل ۱۹۶۷ مربوط به وضعیت پناهندگان همچنین قوانین ملی مربوط به پناهندگی سیاسی را دنبال می‌کند. براساس این توافقنامه یک پناهنده (یا در معرض سرکوب مستقیم قرار گرفته ویا عوامل زیست‌محیطی باعث پناهندگی اش شده) فردی است که در خارج از قلمرو کشور مادری اش (و اگر ملیت ندارد در محل اقامت دائمی اش) به دلیل ترس از آزار و اذیت تحت محافظت قرار می‌گیرد. دسته‌بندی‌هایی که از موقعیت حفاظت شده برخوردار می‌شوند عبارتند از [[نژاد (انسان)|نژاد]] و [[قومیت]]، [[قبیله]]، [[ملیت]]، [[مذهب]]، عقاید سیاسی و عضویت یا مشارکت در هر گروه خاص اجتماعی یا فعالیت‌های اجتماعی؛ که با تفسیر قربانیان واقعی آزار و [[شکنجه]] در برابر تعقیب کنندگانشان بر اساس اصل نان رفولمان (عدم اخراج) که نباید به کشور مبدأ که جان پناهنده در معرض خطر قرار می‌گیرد، بازگردانده شوند، این بخشی از قانون مرسوم و قانون متارکه (صلح یا آتش‌بس موقت) ملی به حساب می‌آید.{{سخ}}این مقررات و معیارهای پذیرفته شده به عنوان اصول و بخش اساسی کنوانسیون۱۹۵۱ ملل متحد در مورد وضعیت اخراج نشدن پناهندگان به کشور مبدأ می‌باشد.