واکه بی‌رنگ: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز افزودن جعبه> (درخواست کاربر:Kian) +تمیز+ |
Shervinema (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵:
هنگام تلفظ واکهٔ بی‌رنگ، ماهیچه‌های دهان در حالت آرامش قرار می‌گیرند و در جدول آوایی نیز این واکه در میانه قرار دارد. در بیشتر زبان‌های اروپایی، واکهٔ بی‌رنگ بدون [[تکیه (زبان‌شناسی)|تکیه]] تلفظ می‌شود، ولی [[زبان آلبانیایی]] و [[زبان بلغاری]] از این نظر مستثنا هستند.
در [[زبان‌های ایرانی باستان]] نیز واکه‌ای وجود داشته‌است که در دگرگونی از دورهٔ باستان به [[زبان‌های ایرانی میانه|دورهٔ میانه]] به واکه‌های دیگر بدل شده، که برای نشان‌دادن این واکه در واج‌شناسیِ زبان‌های ایرانی از نماد واکهٔ بی‌رنگ بهره می‌گیرند. اکنون این واکه در [[زبان کردی]]و[[زبان مازندرانی]] وجود دارد.<ref>باقری، مهری (۱۳۷۳)، ص۱۲۲</ref>
واژهٔ «شوا» برگرفته از زبان‌های اروپایی (schwa) و در نهایت برگرفته از [[زبان عبری]] (שְׁוָא: shva) است. در [[زبان عربی]] معمولاً به آن «مصوِّت مخفیّ» (به‌معنی واکهٔ پنهان) و، تحت تأثیر کاربرد موردی در [[زبان فارسی]]، «مصوِّت خَفیّ» می‌گویند.
| |||