در اوایل جوانی به همراه پدر به هند رفت و در احمدنگر مستقر گردید. پدر وی تعلیم فرزند نظام‌شاه را به عهده گرفت. هندوشاهفرشته نیز وارد دربار نظام‌شاه شد و تا مقام ریاست نگهبانان سلطنتی ارتقاء یافت. وی چنان‌که در مقدمهٔ کتاب خود می‌گوید، از احمدنگر خارج شد و به دربار عادل‌شاه در بیجاپور رفت و از طرف سلطان ابراهیم ثانی، عادل‌شاه (۹۸۷–۱۰۳۵ ق) مأمور نوشتن تاریخی دربارهٔ سلاطین هند شد و آن را با استفاده از کتاب‌های زیادی در ۱۰۱۵ ق به پایان رسانید و به‌نام سلطان ابراهیم «گلشن ابراهیمی» نام نهاد. در همین سال از جانب [[ابراهیم عادل‌شاه دوم]] به سفارت نزد جهانگیر پادشاه (۱۰۱۴–۱۰۳۷ ق) به [[لاهور]] رفت و مدتی در آنجا ماند و در این فرصت نیز مطالبی به آن کتاب افزود. از آثار وی «تاریخ فرشته»، است که این کتاب را در ابتدا به‌نام ابراهیم عادل‌شاه نگاشت و آن را «گلشن ابراهیمی» نامید، سپس نگارش کتاب را تجدید کرد و این‌بار آن را «نورس‌نامه» نامید ولی عاقبت به «تاریخ فرشته» شهرت یافت. از دیگر آثار وی «دستورالاطباء»، معروف به «اختیارات قاسمی»، در پزشکی است.
