وودرو ویلسون: تفاوت میان نسخه‌ها

'''توماس وودرو ویلسون''' {{انگلیسی|Woodrow Wilson}} (زاده: [[۲۸ دسامبر]] [[۱۸۵۶ (میلادی)|۱۸۵۶]]، در گذشته: [[۳ فوریه]] [[۱۹۲۴ (میلادی)|۱۹۲۴]]) [[فهرست رئیس‌جمهورهای ایالات متحده آمریکا|بیست و هشتمین رئیس جمهوررئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا]] از [[حزب دموکرات ایالات متحده آمریکا|حزب دموکرات]] بود که از سال [[۱۹۱۳ (میلادی)|۱۹۱۳]] تا [[۱۹۲۱ (میلادی)|۱۹۲۱]] در این مقام باقی‌ماند. او که متولد [[استنتون، ویرجینیا]] بود، اوان زندگیش را در [[آگوستا، جورجیا]] و [[کلمبیا، کارولینای جنوبی]] گذراند.

ویلسون در هنگام تصدی بر ریاست جمهوری [[سخنرانی وضعیت کشور آمریکا]]، را که از سال ۱۸۰۱ انجام نشده بود دوباره رایج کرد. او با هدایت کنگره که اکنون دیگر در دست دمکرات‌ها بود، بر تصویب سیاست‌های قانون‌گذارانهٔ ترقی خواهانه که تا زمان [[نیو دیل]] در ۱۹۳۳ تکرار نشدند نظارت کرد.<ref name="autogenerated201">John Milton Cooper, ''Woodrow Wilson: A Biography'' p. 201</ref> از جملهٔ این قوانین [[لایحه فدرال رزرو]]، لایحهٔ کمیسیون فدرال تجارت، لایحه ضد تراست کلیتون و لایحه وام مزرعه فدرال بود. ویلسون که یک ماه پس از تصویب [[متمم شانزدهم قانون اساسی ایالات متحده آمریکا]] به قدرت رسیده بود، کنگره را به جلسه‌ای ویژه فراخواند که نتیجهٔ کار آن لایحه درآمد ۱۹۱۳ بود که بار دیگر مالیات برآمد را وضع کرد و تعرفه‌ها را پایین آورد. او از طریق تصویب لایحه ادمسن، و اعمال روز کاری ۸ ساعته برای راه آهن،راه‌آهن، به یک اعتصاب در راه آهنراه‌آهن و بحران اقتصادی متعاقب آن پایان داد.<ref name="autogenerated550">{{Cite journal |first=K. Austin |last=Kerr |title=Decision For Federal Control: Wilson, McAdoo, and the Railroads, 1917 |jstor=2937406 |journal=Journal of American History |volume=54 |issue=3 |year=1967 |pages=550–560 |doi=10.2307/2937406}}</ref> در آستانهٔ وقوع جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۴، ویلسون سیاست بیطرفی اختیار کرد و در مواجهه با [[انقلاب مکزیک]] سیاست پرخاشگرانه تری اتخاذ کرد.

ویلسون در انتخابات ریاست جمهوری ۱۹۱۶ با [[چارلز ایوانز هیوز]] فرماندار سابق ایالت نیویورک مواجه شد. او نخستین دمکراتی از زمان [[اندرو جکسون]] شد که با اکثریت اندک به دوره مجدد برگزیده می‌شد. دور دوم ویلسون تحت‌الشعاع ورود آمریکا به جنگ جهانی اول قرار گرفت. در آوریل ۱۹۱۷، با از سر گرفته شدن جنگ زیردریایی از سوی آلمان، ویلسون از کنگره خواست به منظور «امن ساختن جهان برای دمکراسی» جنگ اعلام کند. آمریکا با وجود عدم ائتلاف رسمی در کنار متفقین عملیات نظامی انجام داد. همچنین در ۱۹۱۷، او از اعطای [[بست]] به [[نیکلای دوم (روسیه)|نیکلای دوم]] و خانواده اش که در [[انقلاب فوریه]] آن سال سرنگون و در مارس آن سال مجبور به استعفا شده بودند سرباز زد، تصمیمی که سال بعد با تیرباران خانوادهٔ رومانوف مجادله برانگیز شد. طی جنگ، ویلسون بر دیپلماسی و ملاحظات مالی تمرکز کرد و استراتژی نظامی را به ژنرال‌ها خصوصاً [[جان جی. پرشینگ]] محول کرد. آمریکا با اعطای میلیون‌ها دلار وام به بریتانیا، فرانسه و دیگر متحدین به تأمین مالی تلاش‌های جنگی آنان کمک کرد. تا تابستان ۱۹۱۸، سربازگیری اجباری از طریق لایحه خدمت گزینشی، ۱۰۰۰۰ سرباز تعلیم دیدهٔ تازه‌نفس را هر روز به فرانسه اعزام کرد. در جبههٔ خانگی، او مالیات بر درآمد را زیاد کرد، میلیاردها دلار از طریق خرید اوراق قرضه لیبرتی توسط مردم قرض کرد، هیئت صنایع جنگ را به پا کرد، همکاری سندیکاها را ترویج داد، از طریق کنترل مستقیم [[ویلیام جی. مک‌آدو]]، وزیر خزانه داری، بر نظام راه آهنراه‌آهن کشور کشاورزی و تولید غذا را تنظیم کرد.

او که پرسبیترینی معتقد بود، اخلاق را وارد بین‌الملل‌گرایی خود کرد، ایدئولوژیی که امروزه از آن به "«[[ویلسونینیسم]]"» یاد می‌شود—یک سیاست خارجی کنشگر که کشور را به ترویج دمکراسی جهانی فرا می‌خواند. ویلسون به دلیل حمایت از جامعه ملل در سال 1919<ref>{{cite book |first=John Morton |last=Blum |title=Woodrow Wilson and the Politics of Morality |year=1956 |publisher=Little, Brown |location=Boston}}</ref><ref>{{cite journal |first=Richard M. |last=Gamble |title=Savior Nation: Woodrow Wilson and the Gospel of Service |journal=Humanitas |volume=14 |issue=1 |year=2001 |pages=4–22 |doi= |jstor= |url=http://www.nhinet.org/gamble14-1.pdf}}</ref><ref>Cooper, ''Woodrow Wilson'' (2009) p. 560.</ref> [[جایزه صلح نوبل]]. را برنده شد<ref name="nobelprize1919">{{cite web|url=http://nobelprize.org/nobel_prizes/peace/laureates/1919/index.html|title=Woodrow Wilson bio sketch|publisher=Nobel Media AB 2014}}</ref><ref> [[تئودور روزولت]] و [[باراک اوباما]] دیگر روسای جمهور آمریکای برندهٔ این جایزه‌اند.</ref>

ویلسون در اولین دورهٔ ریاست جمهوری کنگرهٔ دمکرات را متقاعد کرد برنامه‌ای را تصویب کند که اندک رئیس جمهورانی توانسته‌اند همتای آن را اجرا کنند، و تا زمان تصویب نیودیل در ۱۹۳۳ بی همتا بود. این برنامه شامل لایحه فدرال رزرو، لایحه کمیسیون تجارت فدرال، لایحه ضد تراست کلیتون، لایحه فدرال وام کشاورزی و مالیات بر درآمد بود. کار کودکان در ۱۹۱۶ حذف شد ولی دادگاه عالی آمریکا آن را در ۱۹۱۸ خلاف قانون اساسی دانست. ویلسون کاری کرد کنگره لایحه ادمسون را تصویب کند که بارکاری ۸ ساعته را بر راه آهنراه‌آهن تحمیل می‌کرد. ویلسون که ابتدائاً با حق رای زنان همدل نبود، پس از این که فشار عمومی قانعش کرد که مخالفت با آن عقلانی نیست از حامیان عمدهٔ آن شد. گرچه به آفریقایی آمریکاییان قول داد «با آنها برای پیشبرد منافع نژادشان در آمریکا منصفانه رفتار می‌شود...می‌شود… ،» دولت ویلسون سیاست جداسازی نژادی کارمندان فدرال را پیاده‌سازی کرد. گرچه بعنوان رئیس جمهوررئیس‌جمهور یک غول رؤیایی لیبرال مدرن پنداشته می‌شود، در زمینه پیاده‌سازی روابط بین نژادی، ویلسون «در اندیشه و سیاست‌هایش عمیقاً نژادپرست بود، و علی الظاهر با این وضع راحت بود.»

{{پانویس|۲}}