شاهنامه تهماسبی: تفاوت میان نسخه‌ها

 

فردوسی به خاطر بیداد فرمانروای طوس از خانه و کاشانه خود جدا شده و به [[غزنی]] مسافرت کرد. چون به کنار شهر رسید، در بوستانی فرود آمد. از اتفاقات روزگار، آن روز شعرای غزنوی، یعنی [[عنصری]]، [[فرخی]] و [[عسجدی]] به خلوت در باغ صحبت می‌داشتند. چون فردوسی خواست به آنان نزدیک شود شعرا که وضع روستایی او را دیدند با خود گفتند، بهتر این است که این زاهد خشک را دفع مزاحمت کنیم. عنصری گفت: ما شاعریم و مارا نشاید که دل بیازاریم. بهتر است که اورا به شعر امتحان کنیم، اگر تمام عیار آمد با او صحبت بداریم و اگر نه، عذر او بخواهیم. پس عنصری رو به فردوسی کرده گفت: برادر ما شاعرانیم و در جمع شعرا جز شاعر نمی‌گنجد، هر یک مصراعی می‌گوییم، تو مصراع چهارم را بگو. پس عنصری گفت: '''چون عارض تو ، ماه نباشد روشن''' مسجدی گفت: '''مانند رخت گل نبود در گلشن''' فرخی گفت: '''مژگانت همی گذر کند از جوشن''' سپس فردوسی گفت: '''مانند سنان گیو در جنگ پشن''' عنصری با تعجب گفت: ای مرد زیبا گفتی، مگر ترا در تاریخ سلاطین احاطه‌ای است؟ و به این ترتیب فردوسی نیز به جمه آنان پیوست.

 

<center>

<gallery>