امارت قرطبه: تفاوت میان نسخه‌ها

▲[[یوسف بن عبدالرحمن الفهری]] والی [[اندلس]] پس از سرکوب شورش سرقسطه به سوی [[طلیطله]] بازگشت و در نزدیکی طلیطله رسولی از سوی پسرش خبر از آمدن [[عبدالرحمن داخل|عبدالرحمن بن معاویه]] و انتشار دعوت او در جنوب اندلس داد سپاه یوسف برآشفته شد و گروهی که از او دل خوشی نداشتند از او جدا شدند و جز اندکی در کنارش نماندند یوسف با بقایای سپاه به طلیطله بازگشت تا با همدستی [[صمیل بن حاتم]] برای دفع خطر راهی بجوید یوسف و صمیل تصمیم گرفتند تا با دادن پیشنهاد هبه هدایا ، اموال و حتی برخی از استان ها عبدالرحمن بن معاویه را به صلح وادار کنند اما عبدالرحمن فریب این سخنان را نخورد پس به راه خود ادامه داد از طرش به ریه رفت عامل ریه [[عیسی بن مشاور]] با او بیعت کرد سپس به شذونه رفت عامل شذونه علقمت بن غیاث اللخمی نیز دست بیعت به او داد آنگاه به [[اشبیلیه]] رفت بزرگ شهر [[ابوالصباح بن یحیی الیحصبی]] زعیم یمنیان با او بیعت کرد در این اثنا سپاه عبدالرحمن بن معاویه (عبدالرحمن داخل ) در اشبیلیه سه هزار سوار داشت و سراسر مغرب اندلس زیر دعوت او درآمده بود در آغاز ماه ذی الحجه سال ۱۳۸ ه / اوایل سال ۷۵۶ م عبدالرحمن سپاه خود را به سوی [[قرطبه]] به حرکت درآورد یوسف و لشکرش در نزدیکی حد غربی قرطبه بر ساحل نهر [[وادی الکبیر]] قرار گرفت عبدالرحمن در کرانه جنوبی نهر بود در قریه ای به نام بله نوبه (ویلانوئوا) چندروز بعد عبدالرحمن قصد جنگ کرد و از نهر عبور کرد و شکست سختی را به سپاه یوسف تحمیل کرد و تاج و تخت اورا تصرف کرد یوسف به طلیطله گریخت وصیل به جبان فرار کرد عبدالرحمن اموی و یارانش بی آنکه با مقاومتی روبه رو شوند به قرطبه درآمدند نماز جمعه را در مسجد جامع قربطه به جای آوردند سپس در قصر فرو آمد و همگان با او بیعت کردند این واقعه در دهم ماه ذی الحجه سال ۱۳۸/سیزدهم مه سال ۷۵۶ م سرآغاز حکومت عبدالرحمن داخل و تشکیل امارت اندلس بود.<ref>{{پک|محمد عبدالله عنان|ک=تاریخ دولت اسلامی در اندلس|ص= ص۱۶۳-۱۶۶}}</ref>

▲==پایان عصر امارت آغاز عصر خلافت==

▲قیام [[خلافت فاطمی]] در ساحل دیگر دریای مدیترانه و رواج دعون ایشان تا [[مغرب اقصی]] نزدیک سواحل اندلس یکی از عواملی بود که [[عبدالرحمن سوم|عبدالرحمن الناصر]] (عبدالرحمن سوم ) را واداشت که میراث معنوی بنی امیه را علاوه بر میراث سیاسی آن ها احیا کند موسس این سلسله عبدالرحمن داخل مانع دعوت بنی عباس در اندلس شد ولی دولت خویش رنگ خلافت نداد و خود به همان لقب امیر اکتفا کرد فرزندان او نیز پس از او در کوس خلافت نکوبیدند اما در زمان عبدالرحمن سوم حکومت [[بنی عباس]] نیز جاه و مقام خود را ازدست داده بود و ترک ها رفته رفته در حال سیطره پیدا کردن بر خلافت بنی عباس بودند عبدالرحمن که معتقد بود دولت توانمند او لایق تر از دولت متزلزل عباسی برای تکیه زدن بر جایگاه خلافت اسلامی است دولت خود را خلافت اسلامی نامید و درنامه ای به تاریخ دوم ذی الحجه ۳۱۶ ه/ژانویه ۹۲۹ میلادی دستور داد که اورا امیرالمومنین خطاب کنند و بدین ترتیب عصر امارت اموی اندلس پایان یافت و عصر خلافت اموی اندلس آغاز شد.<ref>{{پک|محمد عبدالله عنان|ک=تاریخ دولت اسلامی در اندلس|ص= ص۴۲۶-۴۲۷}}</ref>