پازولینی در ۱۹۲۲ در [[بولونیا]] به دنیا آمد. او از فیلمسازان نسل دوم سینمای بعد از جنگ ایتالیا است که علاوه بر فیلم‌سازی، در نوشتن رمان، شعر و نقدهای سینمایی و فرهنگی نیز دست داشتهداشته‌است. است.سینمای پازولینی آمیزه‌ای از شعر، [[استعاره]]، [[اسطوره‌شناسی]]، [[روان‌شناسی]] و [[دیالکتیک]] [[مارکسیسم|مارکسیستی]] است. وی فعالیت اش را در سینما با نوشتن فیلمنامه [[شب‌های کابیریا]] برای [[فدریکو فلینی]] آغاز کرد. فیلم [[انجیل به روایت متی (فیلم)|انجیل به روایت متی]] او روایتی از زندگی عیسی مسیح می باشدمی‌باشد. تمام فیلم با بازیگران غیر حرفه‌ای و در لوکیشن‌های بدیع و خیره کننده ایتالیا فیلمبرداری شده استشده‌است.
بسیاری از فیلم‌های پازولینی، اقتباس‌های مدرن از آثار کلاسیک ادبی جهان اند که با تاویل ویژه او ارائه شده‌اند، آثاری چون [[ادیپ شهریار]]، [[مده‌آ (فیلم ۱۹۶۹)|مده‌آ]]، [[دکامرون]]، [[حکایت‌های کانتربوری (فیلم)|حکایت‌های کانتربوری]] و [[داستان‌های عشقی هزار و یک شب]]. آخرین فیلم پازولینی قبل از مرگ، فیلمی است با نام [[سالو]] یا [[۱۲۰ روز در سودوم]] که پازولینی فیلمنامه آن را با کمک [[رولان بارت]] بر اساس داستان غریب و [[پورنوگرافیک]] [[مارکی دوساد]] نوشته استنوشته‌است و بیانیه‌ای است علیه فساد اخلاقی [[فاشیسم]] ایتالیا.
پازولینی نه تنها یک فیلمساز ،فیلمساز، بلکه شاعر و نظریه‌پردز سینما نیز بوده استبوده‌است. مقاله [[سینمای شعر]] که او در ژوئن ۱۹۶۵ در نخستین فستیوال فیلم پزارو قرائت کرد و در اکتبر ۱۹۶۵ در نشریهٔ [[کایه دو سینما]] منتشر شد، یکی از مهم‌ترین مقاله‌هایی است که در بارهٔ ماهیت شعرگونهٔ سینما و زیبایی‌شناسی آن نوشته شده و از اعتبار آکادمیک و تحلیلی بسیاری برخوردار است. پازولینی یک [[همجنس‌گرایی مردانه|همجنسگرای]] [[آشکارسازی|آشکار]] بود و در تعداد معدودی از فیلم‌هایش نیز به رابطه همجنسگرایانه پرداخت. او در یخشی از در مصاحبه با جان هلیدی گفته استگفته‌است:
من از ریشه با چنین جامعه ای مخالفم؛ جامعه ای مثل اسرائیل؛ جامعه ای که بر پایه اندیشۀاندیشهٔ نژادی و موعودی استوار است. تاسیستأسیس یک کشور بر پایه شالوده مذهبی سه هزار ساله، کاری خطرناک و جنون آمیز است. من با این بینش مذهبی و ملی گراملی‌گرا مخالفم. چنین چیزی وحشتناک است، هر چند که مبنای همه دولت هادولت‌ها از همین قبیل است...است…
پازولینی در ۱۹۷۵ در اوستیا در نزدیکی [[رم]]، به قتل رسید یک پسر جوان روسپی به نام جوزپه پلوسی پلوسی مدعی شده بود که قاتل اوست و پازولینی قصد تجاوز به او را داشته استداشته‌است. اما بسیاری معتقدند که قتل او مشکوک و به دلیل انگیزه‌های سیاسی بودهبوده‌است. است.در هفتم می ۲۰۰۵، پلوسی ادعاهای خود را پس گرفت و اعلام نمود که پازولینی توسط سه نفر با لهجهٔ جنوبی که پازولینی را یک «کمونیست کثیف» خطاب کرده بودند به قتل رسیده استرسیده‌است. همچنین وی اعلام کرد خانواده‌اش مورد تهدید قرار گرفته بودند. طی بررسی‌های بیشتر در سال ۲۰۰۵ و بر طبق شهادت دوستش سرجیو کیتی مشخص شد قاتلین که پیشتر حلقه‌هایی از فیلم [[سالو]] را دزدیده بودند با پازولینی در محل مورد نظر قرار گذاشته بودند تا آن را پس بدهند که این ملاقات به مرگ وحشتناک وی ختم شد.<ref>{{یادکرد ویکی|عنوان = Pier Paolo Pasolini|پیوند = http://en.wikipedia.org/wiki/Pier_Paolo_Pasolini |زبان = انگلیسی | بازیابی =}}</ref> ایبل فرارا کارگردان آمریکایی که به تازگی فیلمبرداری فیلم بیوگرافیکی جدیدش با عنوان «پازولینی» را به پایان برده، می گویدمی‌گوید قاتل این کارگردان صاحب‌نام ایتالیایی را می‌شناسد. به گزارش هالیوود ریپورتر،ریپورتر، مرگ «پیر پائولو پازولینی» ایتالیایی به مدت بیش از 40۴۰ سال است که در هاله‌ای از ابهام قرار دارد اما ایبل فرارا کارگردانی که به تازگی فیلمبرداری فیلم بیوگرافیکی جدیدش را که داستان آن دربارهدربارهٔ پایان زندگی پازولینی است تمام کرده می‌گوید کسی که این کارگردان را به قتل رسانده است،رسانده‌است، می‌شناسد. پازولینی در سال 1975۱۹۷۵ و بعد از اینکه در مناطق حاشیه‌ای رم چندین بار ماشین خودش از رویش رد شد، جانش را از دست داد. پلیس در ابتدا یک فرد خیابانی را دستگیر کرد اما او بعدها به دلیل کمبود مدارک آزاد شد. اندکی بعد از آن، جستجوها برای یافتن سه مرد آغاز شد که با دیدگاه‌های چپ‌گرا و ضدمذهبی پازولینی مخالف بودند، اما آن‌ها هیچگاه پیدا نشدند. در سال 2005۲۰۰۵ نیز پلیس بعد از آشکار شدن مدارک جدیدی دال بر اینکه پازولینی در یک طرح اخاذی شرکت داشته پرونده را دوباره باز کرد، اما در انتها این پرونده هنوز هم به صورت یک معما باقی مانده استمانده‌است.
فرارا کارگردان فیلم «ستوان بد» که به تازگی کارگردانی فیلم «پازولینی» را به پایان رسانده به رسانه هایرسانه‌های ایتالیایی گفته استگفته‌است «من می دانممی‌دانم چه کسی او را به قتل رسانده استرسانده‌است». با این وجود او هیچ نامی را مطرح نساخت. رسانه هایرسانه‌های محلی بر سر این مسالهمسئله که این سخن حقیقی است یا اینکه تنها هدف آن افزایش علاقه موجود نسبت به فیلم است، اختلاف نظر دارند. ویلم دفو بازیگر شناخته شده سینما ستاره نقش اول این فیلم است.
حداقل یکی از نزدیکان پازولینی امیدوار است این سخن حقیقت داشته باشد. گویدو مازون پسرعموی پازولینی سخت در تلاش است دوباره پرونده را باز کند تا مدارکی جدید کشف شوند. او در این باره گفت: امیدوارم سخنانی که این کارگردان آمریکایی با اطمینان کامل بیان کرده استکرده‌است حقیقت داشته باشند، چون نمی توانیمنمی‌توانیم باز هم حدس‌های بی‌پایه دیگری را تحمل کنیم.
پازولینی که در هنگام مرگ 53۵۳ سال داشت، یکی از پیشگامان حرکت نئورآلیسم در سینمای ایتالیا، همچنین شاعر اهل تئاتر و هنر بود. او در سالسال‌های های 1971۱۹۷۱ و 1972۱۹۷۲ با فیلم هایفیلم‌های «دکامرون» برنده جایزه منتخب هیأتهیئت داوران و «قصه هایقصه‌های کانتربری» برنده جایزه خرس طلایی، موفق به دریافت جوایز اصلی فستیوال فیلم «برلین» شد. همچنین چندین فیلم او در بخش رقابتی فستیوال هایفستیوال‌های «کن» و «ونیز» به نمایش درآمدند.
