پیر پائولو پازولینی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ←‏جایگزینی با [[وپ:اشتباه|اشتباه‌یاب]]: نظریه‌پردز⟸نظریه‌پرداز، یخشی⟸بخشی
خط ۴۹:
بسیاری از فیلم‌های پازولینی، اقتباس‌های مدرن از آثار کلاسیک ادبی جهان اند که با تاویل ویژه او ارائه شده‌اند، آثاری چون [[ادیپ شهریار]]، [[مده‌آ (فیلم ۱۹۶۹)|مده‌آ]]، [[دکامرون]]، [[حکایت‌های کانتربوری (فیلم)|حکایت‌های کانتربوری]] و [[داستان‌های عشقی هزار و یک شب]]. آخرین فیلم پازولینی قبل از مرگ، فیلمی است با نام [[سالو]] یا [[۱۲۰ روز در سودوم]] که پازولینی فیلمنامه آن را با کمک [[رولان بارت]] بر اساس داستان غریب و [[پورنوگرافیک]] [[مارکی دوساد]] نوشته‌است و بیانیه‌ای است علیه فساد اخلاقی [[فاشیسم]] ایتالیا.
 
پازولینی نه تنها یک فیلمساز، بلکه شاعر و نظریه‌پردزنظریه‌پرداز سینما نیز بوده‌است. مقاله [[سینمای شعر]] که او در ژوئن ۱۹۶۵ در نخستین فستیوال فیلم پزارو قرائت کرد و در اکتبر ۱۹۶۵ در نشریهٔ [[کایه دو سینما]] منتشر شد، یکی از مهم‌ترین مقاله‌هایی است که در بارهٔ ماهیت شعرگونهٔ سینما و زیبایی‌شناسی آن نوشته شده و از اعتبار آکادمیک و تحلیلی بسیاری برخوردار است. پازولینی یک [[همجنس‌گرایی مردانه|همجنسگرای]] [[آشکارسازی|آشکار]] بود و در تعداد معدودی از فیلم‌هایش نیز به رابطه همجنسگرایانه پرداخت. او در یخشیبخشی از در مصاحبه با جان هلیدی گفته‌است:
 
من از ریشه با چنین جامعه ای مخالفم؛ جامعه ای مثل اسرائیل؛ جامعه ای که بر پایه اندیشهٔ نژادی و موعودی استوار است. تأسیس یک کشور بر پایه شالوده مذهبی سه هزار ساله، کاری خطرناک و جنون آمیز است. من با این بینش مذهبی و ملی‌گرا مخالفم. چنین چیزی وحشتناک است، هر چند که مبنای همه دولت‌ها از همین قبیل است…