دائو ده جینگ: تفاوت میان نسخه‌ها

این دفتر مشتمل است بر تعالیمی در هشتاد و یک بند که همه ترکیبی است از نظم و نثر، شعر و حکمت، عرفان و زندگی روزانه، تدبیر مُلک و تدبیر تَن. در [[تائوئیسم|آیین دائویی]]، این دفتر را [[کتاب مقدس|کتابی مقدس]] و [[لائوتسه|لائودْزی]] را ظهور و بروز [[ایزد لائوجِوین]] می‌دانند. در طول سده‌ها، هنرمندان چینی اعم از شاعران، خوشنویسان، نگارگران و حتی باغبانان از مطالب این کتاب برای کارهای خود الهام گرفته‌اند. تأثیر آن از آسیای شرقی نیز فراتر رفته و یکی از کتاب‌هایی است که به بیشترین زبان‌ها برگردان شده‌است.

 

 

محور تعالیم [[تائو ته جینگ|دائو دِه جینگ]] بر «دائو» است یعنی «حقیقت همه حقائق» و «مبدأ همه مبادی». کلمهٔ «دائو» را از آنجایی که به امری تعریف ناشدنی اشاره دارد، همیشه ترجمه ناشده رها می‌کنند. «دائو» را آنجا که ترجمه کرده‌اند، معمولاًً به «راه» برگردانده‌اند. به‌نزدیکِ لائو دْزی اصطلاح «دائو»، به راه یا روش محدود نیست، بلکه «علّت متعالی اولی» است: «یگانگی ازلی»، امر غیرقابل وصف، بی زمان، مبداءِ همه‌جاییِ گیتی، آنکه جهان را برپا می‌دارد بی آنکه از خود چیزی خرج کند، آنکه جهان را نگاه می‌دارد و مهار آن را به دست دارد.<ref>Cooper, J. C. , ''An Illustrated Introduction to Taoism: Wisdom of the Sages'', Bloomington: World Wisdom, 2010, pp 5-7.</ref>