[[دشت ماروش]] یا [[ماروسک]] شهرستان نیشابور در استان خراسان از سکونت گاه های دیگر این ایل می باشد. کرانه های مدیترانه، سکونت گاه نخستین ایشان بوده است. به استان گیلان و زنجان (کرانه خاوری و باختری سفیدرود)آورده شدند تا در برابر قوای روسیه مدافع خاک ایران باشند. نادرشاه افشار ، در سال ۱۱۴۵، این قوم را به سرپرستی ولی خان عمارلو، از پیرامون پایتخت نادری، در خراسان، به گیلان کوچاند؛ تا، جلوی تاخت و تاز و تجاوز روسها دراین منطقه گرفته شود.
= زبان عمارلو =
در طارمِ، امروزه دیگر ایشان به زبان فارسی و گاه ترکی گپ می زنند. اما زبان نخستین ایشان [[کرمانجی]] بوده است. در شمال رودخانه سفید رود، زبان کرمانجی را حفظ کرده اند؛ [[زبان تاتی]] نیز می دانند. نکته قابل توجه این که این ایل لهجهٔ خاص خود را در زبان کرمانجی دارد.
= رقص عمارلوئی =
نکته قابل توجه این است که این ایل لهجهٔ خاص خود را (عُمَری یا عَماری یا آماری / ئاماری) در زبان کُردی کُرمانجی در بین کُردهای زعفرانلو دارد. مردم ایل عمارلو برای رقص کُردی به صورت حلقه و دست تو دست هم می‌رقصند و بهترین رقصنده (مرد) نقش هدایت و اولین نفر گروه رقصندگان است (سَرچوپی کِش). مردمان ایل عمارلو پس از دوسری هجرت تاریخی، هنوز زبان و آداب و رسوم خود را به خوبی حفظ کرده‌اند. مردمان این ایل نزدیک به ۴۴۰ سال است که از سرزمین خود (کُردستان ترکیه) دور هستند.
مردم ایل عمارلو برای رقص کُردی به صورت حلقه و دست تو دست هم می‌رقصند و بهترین رقصنده (مرد) نقش هدایت و اولین نفر گروه رقصندگان است (سَرچوپی کِش).
