برگزارکنندگان این مراسم که باور به کشته‌شدن عمر در چنین روزی دارند به منظور [[تبری (اسلام)|تبری]] از دشمنان [[اهل بیت]] و [[تولی (اسلام)|تولی]] به اهل بیت پیامبر آداب خاصی برای این روز قائل شده‌اند. این آداب تنها بر یک حدیث از معصومین شیعیان تکیه دارد. در این حدیث توسط [[حذیفه بن یمان|حذیفة بن یمان]] از قول [[پیامبر اسلام]] آمده است که خداوند بر او وحی کرده که امروز را عید قرار داده و به [[کرام‌الکاتبین|کرام الکاتبین]] امر کرده که تا ۳ روز گناهان همهٔ مردم را از قلم بیندازند. این حدیث خبر واحدی است که در میان کتب روایی قرن ششم به بعد دیده‌می‌شود و نام راویان آن در هیچ‌یک از کتاب‌های [[علم رجال|رجالی]] و سند هیچ حدیث دیگری نیامده‌است.<ref name="Najafi"/> این روایت جواز ارتکاب به گناهان در چنین روزی را می‌دهد و از نظر قواعد حدیثی در پایین‌ترین درجهٔ اعتبار قرار دارد.<ref name="Meshkani"/> میرزا عبدالله اصفهانی افندی، از همکاران علامه مجلسی در تدوین بحارالانوار می‌نویسد: «این روز (نهم ربیع) بسیار عزیز و محترم و شریف و مکرّم است» اما «از دعاها و نمازها و زیارت‌ها چندان چیز بخصوصی تا الحال به نظر نرسیده‌است.»<ref name="Najafi"/>
