مجتهد: تفاوت میان نسخه‌ها

«'''<b>مجتهد'''</b>» برگرفته از «اجتهاد» است. '''<b>اجتهاد'''</b> در واژه به معنای تلاش و کوشش است،<ref>شب خیز، محمد رضا، اصول فقه دانشگاهی، نشر لقاء، قم - ایران، اول، 1392 ه‍ ش.</ref> اما مقصود از آن در اصطلاح اسلامی، بذل جهد و کوشش برای دریافتن احکام شرعی فرعی از منابع فقه اسلامی است. منابع فقه اسلامی عبارتند از:[[قرآن]]، [[سنت]]، [[عقل]] و [[اجماع]].{{سخ}}

مجتهد به کسی گفته می‌شود که در پرتو تحصیلات عالیه خود در علوم [[فقه]]، [[اصول فقه]]، [[قواعد فقهیه]]، [[علم رجال]]، [[درایه]]، [[منطق]]، [[ادبیات]]، [[حدیث‌شناسی]] و [[تفسیر قرآن]]، بتواند احکام شرعی فرعی را از منابع آن که بیان شد، استخراج و استنباط نماید. همچنین [[سید محمد جواد غروی]] معتقد است که مجتهد باید در احکام إلهی به علم یقینی برسد، زیرا احکامی را که خداوند مقرر فرموده همه تعلیلی است و بنا بر حکمتی آنها را معین کرده‌است که متضمن مصالح خلق می‌باشد.<ref> شرح رساله علامه غروی بر رساله توضیح المسائل آیت‌الله بروجردی، نشر نگارش، ۱۳۸۲ و حجیت ظن فقیه و کاربرد آن در فقه، نشر اقبال، ۱۳۸۷</ref>

# تجزی بر اساس مراتب: مانند کسی که احکام ساده و معمول در فقه را می تواند استنباط کند، اما در استنباط احکام پیچیده ناتوان است.<ref>{{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی=http://madras.ehtejaj.com/1396/03/07/الإجتهاد-و-التقلید-جلسه-21/ |عنوان= اجتهاد و تقلید - جلسه ۲۱ | ناشر =سایت رسمی علامه شیخ [[علی ریاحی نبی]]، مؤسسه حکمت اسلامی احتجاج |تاریخ = |تاریخ بازبینی=}}</ref>

*<ul><li> شب خیز، محمد رضا، اصول فقه دانشگاهی، نشر لقاء، قم - ایران، اول، ۱۳۹۲ ه‍ ش.</li>

*<li> کتاب «دروس اصول الفقه»، نگارش سید رضا [[حسینی نسب]]</li></ul>