فرزندپذیری: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز ←منابع برچسبها: متن دارای ویکیمتن نامتناظر ویرایشگر دیداری |
برچسبها: متن دارای ویکیمتن نامتناظر ویرایشگر دیداری |
||
خط ۵۲:
== شرایط قانونی فرزندپذیری در ایران ==
در نظام حقوقی اسلام، نَسَب منحصراً از طریق [[حلالزادگی|ولادت مشروع]] ایجاد میشود، بنابراین فرزندپذیری باعث ایجاد نسب قراردادی نمیشود. خانوادههای فاقد فرزند تحت ضوابط و شرایطی میتوانند کودکان بیسرپرست را سرپرستی نمایند، بدون آنکه آثار ناشی از قرابت نسبی، از قبیل ارث و حرمت نکاح بین آنها ایجاد شود. [[قانون مدنی ایران]] به پیروی از [[شریعت اسلام]] و فقه، فرزندپذیری را به رسمیت نمیشناشد. بنابراین فرزندپذیری به مفهومی که در [[کشورهای غربی]] به کار میرود، در ایران وجود ندارد. اولین بار با [[s:قانون_حمایت_از_کودکان_بدون_سرپرست|قانون حمایت از کودکان بدون سرپرست]] (مصوب ۲۹ اسفند ۱۳۵۳) امکان واگذاری سرپرستی کودکان بیسرپرست به خانوادههای فاقد فرزند
===شرایط فرزندپذیر ===
خط ۱۰۰:
* مشخص شدن پدر، مادر، جد پدری یا وصی کودک
در قانون مصوب ۱۳۵۳ با صادر شدن حکم سرپرستی دایم، پیدا شدن ولی قهری از موجبات فسخ حکم سرپرستی نبود. اگر پدر یا مادر زیستی کودک بعد از حکم سرپرستی دایم شناخته میشدند یا مراجعه میکردند، فسخ سرپرستی نیازمند موافقت زوج سرپرست با پدر و مادر زیستی بود.
=== طلاق و فوت یکی از والدین ===
در صورت [[طلاق]] یا جدایی والدین دادگاه درباره واگذاری سرپرستی به یکی از والدین یا شخص ثالث تصمیم میگیرد. در صورت فوت یکی از والدین نیز دادگاه درباره سرپرستی کودک تصمیم میگیرد و میتواند سرپرستی کودک را به شخص ثالث واگذار کند.
== تبصره بحثبرانگیز: ازدواج سرپرست با فرزندخوانده ==
|