غلام: تفاوت میان نسخه‌ها

'''غلام''' به پسری گفته می‌شد که از کودکی تا جوانی به خدمتگزاری و جنگاوری سلطان می‌پرداخت و گاه به امیری می‌رسید. گاه سلطان با غلام نرد عشق می‌باخت و از همین رو غلام در ادبیات گاه به معنی معشوق نیز آمده‌استآمده‌ است.<ref>{{پک|دهخدا|1391|ک=لغتنامه دهخدا}}</ref>

از اولین روز خدمت غلام تا پیری او، تربیت غلام با ترتیب خاصی پیگیری می‌شده‌است. در سال اول غلام اجازه سواری نداشته و پیاده خدمت می‌کرده است. پس از یک سال، با تصویب حاجب، به غلام اسب و لگام و تسمه می‌داده‌اند. در سال سوم غلام اجازه داشته که خنجری ببندد و در سال چهارم، قبا و گرزی به وی می‌داده‌اند. از آن پس غلام به رتبه «وثاق باشی» ارتقا یافته و غلامانی زیر نظر او کار می‌کرده‌اند. مراتب بعدی ترقی غلام، «خیل باشی» و سرانجام «حاجب» بوده‌استبوده‌ است. گاه حاجب اگر لیاقت داشت، در ۳۵ سالگی به امیری می‌رسید.<ref>{{پک|سهیلی|1330|ک=ماهنامه یغما|ص=263-256}}</ref>