پاسارگاد: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
برچسب: متن دارای ویکیمتن نامتناظر |
Iranianson (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۸:
'''مجموعه میراث جهانی پاسارگاد''' مجموعهای از سازههای باستانی برجایمانده از دوران [[هخامنشیان|هخامنشی]] است که در [[شهرستان پاسارگاد]] در [[استان فارس]] جای گرفتهاست.
این مجموعه دربرگیرنده ساختمانهایی چون [[آرامگاه کوروش بزرگ]]، [[مسجد پاسارگاد]]، [[باغ ایرانی پاسارگاد|باغ پادشاهی پاسارگاد]]، [[کاخ دروازه]]، پل، [[کاخ بارعام]]، [[کاخ اختصاصی (پاسارگاد)|کاخ اختصاصی]]، دو [[کوشک]]، آبنماهای باغ شاهی، [[آرامگاه کمبوجیه]]، ساختارهای دفاعی [[تل تخت]]، [[کاروانسرای مظفری]]، [[محوطه مقدس (پاسارگاد)|محوطهٔ مقدس]] و [[تنگه بلاغی]] است.
این مجموعه، پنجمین مجموعه ثبتشده در فهرست آثار میراث جهانی در ایران است که در نشست [[یونسکو]] که در تیرماه سال ۱۳۸۳ در [[چین]] برگزار شد به دلیل دارا بودن شاخصهای فراوان با صد در صد آرا در [[فهرست میراث جهانی]] به ثبت رسید.<ref>[http://whc.unesco.org/en/list/1106 Unesco World Heritage - Official Website]</ref>
خط ۲۷:
پاسارگاد در دشتی بلند به بلندای ۱۹۰۰ متر از سطح دریا، در حصار کوهستان جای گرفتهاست. در سده هفتم قمری اتابکی از [[سلغریان]] پارس درنزدیک آرامگاه کورش بزرگ مسجدی ساخت که در آن از سنگ کاخها استفاده شدهبود. به مناسبت [[جشنهای ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی ایران]] در سال ۱۹۷۱ این سنگها دوباره به جاهای اصلی خود بازگردانده شدند. کاخ محل سکونت بی تردید نشان از تأثیر و نقش معماری یونانی دارد. گویا هنگامی که کورش در سال ۵۴۵ پیش از میلاد [[سارد]] (پایتخت لیدی، شهری در غرب ترکیهٔ امروزی) را به تصرف درآورد به شدت تحت تأثیر بناهای مرمرین شاهان [[لیدی]] قرار گرفتهاست. چه بسا او همان زمان شماری از اساتید اهل لیدی را در پاسارگاد به کار گماشتهاست. در کاخ تناسب جذاب سنگهای مرمر تیره و روشن، مخصوصاً در پایهها، جلب نظر میکند. این سنگها از پیرامون [[سیوند]] آورده شدهاست.<ref>داریوش و ایرانیان نوشته والتر هینتس، ترجمه پرویز رجبی</ref>
'''[[دشت پاسارگاد]]''' در قسمت شمالی استان فارس و میان رشته کوههای زاگرس در فاصله۱۳۰ کیلومتری شمال شیراز واقع شدهاست.
میانگین ارتفاع دشت از سطح دریا ۱۸۵۰ متر است که وسعتی حدود ۱۹۰ کیلومتر مربع را در بر میگیرد. اقلیم آن کوهستانی با تابستانهای معتدل و زمستانهای نسبتاً سرد است. قدمت منطقه پاسارگاد بر اساس پژوهشهای باستانشناسی به دوره '''میانی پارینه سنگی''' میرسد. اما شاخصترین دوره فرهنگی دشت پاسارگاد، دوره هخامنشی است. بر اساس مدارک و شواهد موجود نام پاسارگاد برای نخستین بار در دوره هخامنشی مطرح میشود که از لحاظ مکانی به دشتی اطلاق میشود که کوروش بزرگ به عنوان مرکز فرماندهی خود برگزید و در آن اقدام به ساخت بناها و کاخهایی نمود. مجموعه تاریخی- فرهنگی پاسارگاد شامل آرامگاه کوروش بزرگ، کاخهای دروازه، بارعام، اختصاصی و بنای برج سنگی([[آتشکده]])، دژ ([[تل تخت]])، [[باغ شاهی]]، پل و [[محوطه مقدس (پاسارگاد)|محوطه مقدس]] است. در دوره اسلامی به علت عظمت سنگهای بکار رفته در این مجموعههای این مکان، بناهایش را به سلیمان نبی نسبت دادهاند و خود پاسارگاد هم بنام مشهد امالنبی یا مشهد مادر سلیمان معروف گشت. این مجموعه ارزشمند در ۱۶ تیرماه ۱۳۸۳ به عنوان پنجمین اثر ایران در فهرست آثار جهانی (یونسکو) به ثبت رسید.<ref name="ReferenceA">{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی= |نام= |کتاب=اطلاعات میراث فرهنگی پاسارگاد | ناشر= |سال=}}</ref>
== نام پاسارگاد ==
خط ۲۱۳:
=== محوطه مقدس ===
{{اصلی|محوطه مقدس (پاسارگاد)}}
[[پرونده:محوطه مقدس (1).jpg|بندانگشتی|[[محوطه مقدس (پاسارگاد)]]]]
در فاصله حدود ۱۲۰۰ متری شمال غرب مجموعه پاسارگاد و پشت تپه ماهوریهای سنگی مشرف به دشت، محوطهای باستانی وجود دارد که شامل دو سکوی سنگی سفید رنگ و یک تپه مستطیل شکل پلهای است که معروف به محوطه مقدس است. در این محوطه با استفاده از سنگهای سفید دو سکوی نزدیک به هم ایجاد شده که یکی دارای پله و دیگری بدون پلهاست. قاعده سکوی جنوبی ۴۳/۲ متر و بلندی آن ۱۶/۲ متر است. این سکو دارای ۸ پله با خیز ۲۷ سانتیمتر یعنی برابر با ارتفاع پلههای دیگر بناهای پاسارگاد است. قاعده سکوی شمالی ۸۰/۲ متر و بلندی آن۱۰/۲ متر است. مطالعه و بررسی سکوها نشان میدهد که آنها در دوره کوروش و به عنوان آتشدان جهت اجرای مراسم آیینی ساخته شدهاند. درون آتشدانها جهت سبک کردن وزن، خالی شده و روی شالودهای به عمق حدود یک متر قرار داده شده که پیرامون آنها را نواری از سنگ سیاه دربر گرفتهاست. در فاصله ۱۲۰ متری غرب آتشدانها روی صخرههای طبیعی موجود در محوطه ساختاری خشتی و سنگی ایجاد شده که اکنون به صورت یک تپه درآمدهاست. طول تپه حدود ۸۵/۷۴ متر، عرض آن حدود ۵۰ متر و ارتفاعی نزدیک به ۴۰/۵ متر دارد. این ساختار دارای پنج طبقه بوده که طبقههای یکم تا چهارم از سنگ لاشه و طبقه پنجم از خشت ساخته شدهاست. در نمای شمالی ساختار، یک پله جهت دسترسی به طبقات بالاتر با استفاده از سنگ لاشه ایجاد شده که ۲۰/۲ متر ارتفاع و ۵۰/۱ متر عرض دارد. با توجه به بررسیها و مطالعات انجام شده میتوان نتیجه گرفت که این ساختار در ارتباط با آتشدانهای سنگی و جهت اجرای مراسم قربانی یا تشریفات مذهبی ساخته شدهاست.
این سکو دارای ۸ پله با خیز ۲۷ سانتیمتر یعنی برابر با ارتفاع پلههای دیگر بناهای پاسارگاد است. قاعده سکوی شمالی ۸۰/۲ متر و بلندی آن۱۰/۲ متر است. درون آتشدانها جهت سبک کردن وزن، خالی شده و روی شالودهای به عمق حدود یک متر قرار داده شده که پیرامون آنها را نواری از سنگ سیاه دربر گرفتهاست. در فاصله ۱۲۰ متری غرب آتشدانها روی صخرههای طبیعی موجود در محوطه [[ساختاری خشتی]] و سنگی ایجاد شده که اکنون به صورت یک [[تپه]] درآمده است این ساختار دارای پنج طبقه بوده که طبقههای یکم تا چهارم از سنگ لاشه و طبقه پنجم از خشت ساخته شدهاست.
سطر ۲۲۲ ⟵ ۲۲۴:
== تنگ بلاغی ==
{{اصلی|تنگه بلاغی}}
[[پرونده:Rah-e Shahi.jpg|بندانگشتی|''راه شاهی'' در تنگه بلاغی]]
حد فاصل دشت پاسارگاد و دشت سعادتشهر، درهای سرسبز و زیبا وجود دارد که بنام [[تنگ بلاغی]] معروف است، این دره زیبا دارای یک رودخانه دائمی است که از روستای [[قصر یعقوب]] در شهرستان خرمبید سرچشمه گرفته و پس از گذر پاسارگاد، تنگ بلاغی، دشت سعادتشهر و جلگه مرودشت به رودخانه کر میپیوندد.
وجود رودخانه باعث شده که این دره زیبا از قدیم ایام مورد توجه انسانها قرار گیرد. بر اساس اولین مطالعات باستانشناسی صورت گرفته در این تنگه آثار متعددی از دوره پارینه سنگی میانی تا دوره اسلامی شناسایی شد.
|