مسجد جامع قزوین: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
خط ۴۱:
مسجد جامع عتیق که بی شک یکی از مقدس ترین مکان های شهر قزوین به شمار می رود، با مساحت حدود ۳۵۰۰ متر مربع {{نیازمند منبع}} از چهار در ورودی و صحن تشکیل و برای هر کدام یک ایوان بزرگ ساخت شده است. صحن ها به همراه گنبد و مناره ها از نمونه های بسیاز زیبای مماری اسلامی و سنتی ایران به شمار می روند.
سبک معماری این مسجد مربوط به دوره سلجوقی و صفوی بوده و شباهت آن به باقی بناهای ساخته شده در این دوران ها تشابه زیادی دارد
این مسجد در قرن هفتم درهای متعدد داشته است که در کتاب «التدوین فی اخبار قزوین» تالیف [[عبدالکریم رافعی]] از آن‌ها یاد شده است. در حال حاضر مسجد دو ورودی دارد. ورودی اصلی در مشرق و ورودی فرعی در شمال غرب ساختمان قرار گرفته است. ورودی اصلی سردری باشکوه دارد که سازنده آن شناخته نیست، اما بر اساس کتیبه‌های موجود در سال ۱۱۹۱ قمری توسط فردی به نام «محمدصادق» از اهالی قزوین مرمت شده است و بار دیگر نیز در سال ۱۲۵۱ قمری توسط [[علی‌نقی میرزا]] پسر [[فتحعلی‌شاه]] که در آن هنگام فرمان‌روای قزوین بود، مرمت شد. آخرین بار نیز در سال ۱۳۵۳ قمری، حاج مهدی معمار قزوینی سردر و هشتی آن را تغییراتی داده و با آجرتراش بازسازی نموده است.<ref>مینودر، ص۴۸۵-۴۸۷</ref>
پس از ورودی اصلی حیاط باریک و دراز واقع شده است که عرض آن بیست متر و در شمال و جنوب آن حجره‌هایی ساخته بودند که تا پیش از دوران معاصر، مسکن فقرا و بیماران بود و در دوره پهلوی حجره‌ها را مسدود کردند. این حیاط احتمالا بازمانده مدرسه‌ای قدیمی است. در انتهای این حیاط، در دیگر و در پشت آن [[کریاس]]ی زیبا قرار دارد که به حیاط بزرگ مسجد وارد می‌شود.<ref>مینودر، ص۴۸۷</ref>
بزرگترین ایوان مسجد، ایوان جنوبی آن است که از لحاظ عظمت و اسلوب ساختمان و تزئینات از شاهکارهای معماری ایران شمرده می‌شود. بانی این ایوان [[شاه عباس دوم]] پادشاه صفوی است که در سال ۱۰۶۹ به اتمام آن موفق گردیده است.<ref>مینودر، ص۴۹۴</ref>
سطر ۴۷ ⟵ ۵۱:
ایوان شمالی با دو مناره بلند که در طرفین آن قراردارد و با کاشی‌های رنگانگ مزین است، به احتمال قوی از بناهای [[شاه طهماسب صفوی]] است، اما به دلیل گذشت زمان کتیبه آن از میان رفته است و نمی‌توان در این زمینه با قطعیت اظهار نظر کرد. کاشی‌های این ایوان و مناره‌های به مرور زمان ریخته و از میان رفته بود تا آنکه در بین سال‌های ۱۳۱۲–۱۳۱۳ قمری به دستور [[علی‌اصغر اتابک]] توسط [[سعدالسلطنه]]، حاکم وقت قزوین، تعمیر شد.<ref>مینودر، ص۴۹۲</ref>
هریک از رواق‌های اطراف حیاط به نام امام‌جماعت و پیشنمازی که زمانی در آنجا نماز می‌کرده است معروف شده است. رواق‌های شرقی از همه باریک‌تر و رواق‌های جنوبی از رواق‌های دیگر بزرگتر و وسیع‌تر است. در بخش شمالی حیاط رواق‌ها حدود یک متر از کف حیاط بالاتر است ولی در دو طرف شرقی و غربی بیش از نیم متر از کف حیاط ارتفاع ندارد. نمای
در بین رواق‌های جنوبی دو صفه موجود است که یه یکی به نام «تاق هرونی» شهرت دارد و بنای آن منسوب به [[هارون‌الرشید]] است. صفه دیگر، تاق احمدیه یا تاق [[حلاج]] است. رواقی که در مغرب ایوان جنوبی است و همچنین سرداب یا زیرزمین مسجد را که در تابستان اقامه نماز جماعت و مجلس وعظ در آن منعقد می‌شد، [[سعدالسلطنه]] حکمران قزوین به هزینه و دستور علی‌اصغرخان اتابک در سال آخر سلطنت ناصرالدین‌شاه بنا کرده است و رواق واقع در جنوب ایوان غربی را حاج محمدعلی که یکی از تجار قزوین بوده است، به سال ۱۳۲۰ قمری بنیان گذاشته است.<ref>مینودر، ص۴۹۱</ref>
| |||