ژست: تفاوت میان نسخه‌ها

ژست،'''ژست'''، قالب ارتباط غیرزبانی یا غیرآوایی است که در آن عملکردهای بدنی آشکار، پیام‌های خاصی را به‌جای یا در ترکیب با گفتار انتقال می‌دهد. ژست‌ها، شامل حرکت دست‌ها، صورت یا دیگر اعضای بدن می‌باشند. ژست‌ها، معمولاً با دیگر ارتباطات غیرزبانی فیزیکی که پیام خاصی را منتقل نمی‌کند، مانند نمایش‌های حالات صورت خالصانه (که احساسی را نمایان می‌کند)، در نظرگرفتن حریم‌ها و فواصل اجتماعی یا نمایش‌های توجهات مشترک، تفاوت دارند.<ref>{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی=کندون |نام=آدام |کتاب=Gesture: Visible Action as Utterance | ناشر=انتشارات دانشگاه کمبریج |سال=۲۰۰۴}}</ref> ژست‌ها به افراد اجازه می‌دهند که تفکرات و احساسات گوناگونی را -از احساس حقارت و دشمنی گرفته تا تصدیق‌کردن و عاطفه- را به همراه [[زبان بدن]]، به علاوه کلماتی که در هنگام صحبت‌کردن ادا می‌کند، انتقال دهند.

عمل پردازش ژست، در ناحیه‌هایی از [[مغز]]، مانند [[ناحیه بروکا]] و [[ناحیه ورنیک]]، که در هنگام گفتار یا استفاده از [[زبان اشاره]] نیز استفاده می‌شود، انجام می‌شود.<ref>{{یادکرد وب |نویسنده =پی. جی. گانون، کی. امروی، ای. آر. براون|نشانی=http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2779203/pdf/pnas.0909197106.pdf |عنوان= Symbolic gestures and spoken language are processed by a common neural system| ناشر =آکادمی ملی دانش |تاریخ = |تاریخ بازبینی=}}</ref> در اصل زبان، تفکری است که از ژست‌های دستی تکامل پیدا کرده‌است.<ref name="ReferenceA">{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی=کوربالیس |نام=مایکل |کتاب=The gestural origins of language| ناشر=جان وایلی و پسران |سال=۲۰۱۰}}</ref> این نظریه که زبان از ژست‌های دستی تکامل پیدا کرده‌است، به عنوان [[نظریه ژستی]] شناخته می‌شود و برای اولین بار در قرن هیجدهم میلادی و توسط [[فیلسوف]] مشهور [[اتین بونو دو کندیاک]] مطرح شد و سپس در سال [[۱۹۷۳ (میلادی)|۱۹۷۳]]، در مباحثه [[منشأ زبان]] توسط انسان‌شناس مشهور معاصر [[گوردون دبلیو. هیوز]] بازآفرینی شد.<ref name="ReferenceA" />