جنگ نخست بالکان: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
برداشتن برچسب خرد |
|||
خط ۲:
{{رویدادهای منجر به جنگ جهانی اول}}
'''جنگ اول بالکان''' (ترکی: Birinci Balkan Savaşı، بلغاری: Балканска война، یونانی: Α΄ Βαλκανικός πόλεμος، صربی: Први балкански рат Prvi Balkanski rat) که از اکتبر ۱۹۱۲ تا ماه مه سال ۱۹۱۳ به درازا کشید مجموعه نبردهایی میان اتحادیه بالکان ([[صربستان]]، [[یونان]]، [[
در نتیجه جنگ تقریباً تمامی سرزمینهای اروپایی باقی مانده تحت کنترل امپراتوری عثمانی از این کشور جدا و در میان اعضای مجمع بالکان تقسیم شدند. حوادث متعاقب جنگ به ایجاد کشور مستقل [[آلبانی]] انجامید. با وجود موفقیت جنگ اول بالکان، بلغارستان از تقسیم غنایم در مقدونیه ناراضی بود، که موجب آغاز [[جنگ دوم بالکان]] گشت.<ref>{{یادکرد وب | نشانی = http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=First_Balkan_War&oldid=452003499 | عنوان = First Balkan War | ناشر = ویکیپدیای انگلیسی}}</ref>
خط ۸:
== پیش زمینه ==
تنش بین کشورهای [[بالکان]] بر سر آرمانها و توسعه
تمایل صربستان در سلطه بر [[بوسنی و هرزگووین]] با بحران در این منطقه و ضمیمه شدن آن به خاک [[امپراتوری اتریش]] در اکتبر ۱۹۰۸ از بین رفته بود. به همین جهت صربها نظر توسعه طلبانه خود را رو به جنوب برگرداندند. پس از الحاق بوسنی به اتریش ترکان جوان تلاش کردند مسلمانان آن را وادار به مهاجرت به امپراتوری عثمانی کنند. کسانی که این پیشنهاد را پذیرفتند توسط دولت عثمانی در نواحی شمالی مقدونیه که در آن زمان از جمعیت مسلمان اندکی برخوردار بود، سکنا داده شدند. این تجربه برای امپراتوری عثمانی فاجعه بار بود چرا که این مهاجران با مسلمانان حاضر در آلبانی متحد شدند. این افراد حتی در قیامهای قبل و در جریان انقلاب بهار ۱۹۱۲ مردم آلبانی مشارکت کردند.
خط ۱۴:
در ماه می ۱۹۱۲ انقلابیون حمیدی آلبانیایی که خواهان بازگشت [[سلطان عبدالحمید دوم]] به قدرت بودند، توانستند ترکان جوان را از شهر [[اسکوپیه]] بیرون برانند و رو به جنوب تا مناستیر ([[بیتولا]] امروزی) پیش بروند. این اقدامات ترکان جوان را در ژوئن ۱۹۱۲ مجبور به پذیرش خودمختاری بخشهای بزرگی از منطقه کرد. صربستان که با تسلیح انقلابیون حمیدی و آلبانیاییهای [[کاتولیک]] به آنها کمک میکرد، از این شورش به عنوان بهانهای برای آغاز جنگ استفاده کرد. میان صربستان، مونتنگرو، [[یونان]] و [[بلغارستان]] سخنانی از حملات احتمالی علیه مواضع امپراتوری عثمانی پیش از آغاز [[انقلاب]] در آلبانی در جریان بود. یک توافق رسمی بین صربستان و مونتنگرو در هفتم مارس به امضا رسید. هجدهم اکتبر [[پتر اول صربستان|پتر اول]]، پادشاه وقت صربستان با صدور بیانیهای خطاب به مردم صرب حمایت نظامی خود از آلبانیاییها را اعلام کرد.
برای یافتن متحد صربستان به دنبال انعقاد یک قرارداد با بلغارستان برآمد. در توافقی که به دست آمد، بلغارستان میتوانست در صورت پیروزی بر امپراتوری عثمانی بر نیمی از مقدونیه مسلط شود. از طرفی بلغارستان نیز توسعه مناطق تحت کنترل صربستان تا شمال [[کوههای شار]] (از جمله [[کوزوو]]) را پذیرفت. مناطق حاثل «مناطق مورد اختلاف» نامیده شد تا پس از کسب موفقیت در برابر عثمانی، [[تزار]] [[روسیه]] در مورد آنها داوری کند. در جریان جنگ مسلم شد که آلبانیاییها به صربها به عنوان
پس از کودتای
در یونان افسران ارتش در شورش کودتای پادگان گودی در اوت ۱۹۰۹ موفق شده بودند دولت ترقی خواه [[الفتریوس ونیزلوس]] را به قدرت برسانند که امیدوار بودند مسئله [[جزیره کرت]] در [[دریای مدیترانه]] را به نفع یونان پیش ببرد. آنها همچنین قصد جبران [[جنگ یونان و ترکیه (۱۸۹۷)|شکست سال ۱۸۹۷ مقابل امپراتوری عثمانی]] را داشتند. به همین جهت تحت نظارت مستشاران [[فرانسه|فرانسوی]] یک سازماندهی مجدد اضطراری برای ارتش یونان آغاز شد اما با آغاز جنگ در بالکان نیمه تمام ماند. در مذاکرات پیوستن یونان به اتحادیه بالکان بر خلاف توافق بر سر مقدونیه با صربستان، بلغارستان با دادن تعهد در توزیع دستاوردهای ارضی حاصل از جتگ مخالفت کرد. سیاست دیپلماتیک بلغارستان به این صورت بود که صربستان را مجبور به پذیرش موافقت نامهای کند که دسترسی آن به مقدونیه را محدود نماید؛ درحالیکه حتی راضی به چنین توافقی با یونان نیز نبود. بلغارستان میپنداشت قادر خواهد بود به کمک ارتش پیش از یونان بخش بزرگی از مقدونیه از جمله بندر [[سالونیک]] را به کنترل خود درآورد.
خط ۳۴:
{{پانویس}}
{{جنگ جهانی اول}}
[[رده:جنگ اول بالکان]]
|