علینقی منزوی از سال ۱۳۸۴ پس از درگذشت همسرش به بیماری [[آلزایمر]] مبتلا شد و بدون کمک مستقیم و شبانه‌روزی دخترش دکتر [[پروین منزوی]] قادر به ادامه حیات نبود. او در روز سه‌شنبه ۲۷ مهرماه ۱۳۸۹ در سن ۸۹ سالگی در منزل خود در کوی [[سعادت‌آباد (تهران)|سعادت‌آباد]] تهران درگذشت.
=== اظهارات دیگران ===
هومن عباسپور: نیمه‌شب سه‌شنبه استاد علینقی منزوی درگذشت. این خبر را خواهرزاده دانشمند ایشان، دکتر ابراهیم ذاکر، به من دادند. دوست ندارم خبر مرگ کسی، آن هم چنین بزرگانی، را در وبلاگم بنویسم، چون آن که مرده منم و امثال من، که بسیاریم، نه آن‌ها که با آثارشان ستون‌های فرهنگ این سرزمین هستند. استاد منزوی را در مجالسی که برای بزرگ‌داشت بزرگان فرهنگ ایران در انجمن آثار برگزار می‌شد بارها دیده بودم. پیر بود، ولی فرتوت نبود. تا همین چند سال پیش هنوز حافظه‌اش سالم بود و هنوز آن ذهن وقادش را از جمله جمله حرف‌هایش می‌توانستی دریابی. حدود ده سال پیش بود. روزی که از ایشان دربارهٔ جهات جغرافیایی در متون کهن و جای درست «روم» و «باختر» و «خاور» پرسیدم، چنان پاسخ مفصل و تخصصی‌ای داد که من، که گمان می‌کنم سر سوزنی جغرافی بلدم، در حیرت این همه فضل و دانش ماندم. خاطره‌ای را هم از آقای سیدهادی خامنه‌ای تعریف کرد که شنیدنی و تأمل‌برانگیز بود. یادش گرامی باد.
