تاریخ نظامی ایتالیا در جنگ جهانی دوم: تفاوت میان نسخه‌ها

ایتالیا کشوری است در جنوب [[اروپا]] با آب وهوایی معتدل ، مدیترانه‌ایی و حاره‌ایی که جنوب آن دریای [[مدیترانه]] قرار دارد و در غرب و شرق آن نیز توسط دریای مدیترانه احاطه گشته. از شمال شرقی و شمال با کشورهای [[اسلوونی]]، [[اتریش]] و [[سوئیس]] و از شمال غربی با [[فرانسه]] همسایه است.

 

 

ایتالیا که کشوری با حکومت پادشاهی مشروطه بود پس از [[جنگ جهانی اول]] که از [[اتریش]] شکست خورده بود و این شکست تا به امروز از بدترین خاطرات مردم ایتالیا به شمار می‌رود{{مدرک}} ؛ خسارات عمده‌ای دیده بود و از آنجایی ایتالیا منبع فسیلی جز زغال‌سنگ نداشت و برای آبادانی خود دست به استعمار کشورهای جنوبی خود یعنی کشورهای [[آفریقا|آفریقایی]] زد.

موسیلینی که شعار های فاشیستی می‌داد و یاد از دوران حکومت مقدس [[روم]] می‌کرده و مردم کشورش را به یا آن دوران می انداخته و آنها را به یاد شکوه آن دوران می‌انداخت و به نوید پیشرفت وایتالیایی قدرتمند می‌داد. با به قدرت رسیدن موسیلینی پادشاه ایتالیا امانوئل عملا از قدرت برکنار شده بود و هیچ کاری از دستش بر نمی‌آمد.

 

 

موسیلینی با تفکر فاشیستی دست به ایجاد سپاهی بهتر از جنگ جهانی اول زد و در لباسهای ارتش سعی بر این بود که از پوشش هایی استفاده کنند که نشانه‌هایی از دوران باستان و گذشته داشته باشد. لیکن ارتش با سرعت کمی در حال تجهیز شدن بود.

 

 

با حمله به کشور های [[لیبی]] و [[اتیوپی]] این کشورها به زیر سلطه ایتالیا رفتند. در حالی که [[عمر مختار]] قهرمان ملی لیبی که با حمله ایتالیا دست به قیام همه جانبه زده بود به آنها که مسلح به تانک‌ها و زره‌پوش‌های مسلسل دار بودند اعلان جنگ داد و با لشگری که تهیه کرده بود به ایتالیایی‌ها به‌وسیله سواران اسب سوار مسلح به تفنگ های گلنگدنی حمله می‌کرد و در هر حمله‌ایی که پیروز می‌شد با غنایم بدست آمده دوباره به آنان حمله می‌کرد.

حکومت وقت ایتالیا که سپاهی مجهزتر و قدرتمندتر را به لیبی فرستاد و در جنگی عمر مختار را دستگیر نموده و بعد با طناب دار [[اعدام|اعدامش]] کردند.

 

 

[[آلمان]] و ایتالیا و [[ژاپن]] که پیمانی برای جلوگیری از خطر گسترش [[کمونیسم]] را امضا کرده بودند به عنوان کشورهای متحد شناخته شدند. با شروع جنگ جهانی دوم ایتالیا تا ده سال پیمان همکاری نظامی را امضا کرده بود. بنابراین ایتالیا هم مستعمرات خود را گسترش می‌داد و هم با کشورهای همسایه در گیر جنگ می‌شد.

با اعلان جنگ [[انگلستان]] به ایتالیا درگیری آغاز شد و ایتالیا همه چیز خود را در حال از دست دادن دید، بن قاضی از دست رفت و دژ بزرگ طبرق نیز به دست انگلیسی‌ها افتاد.

 

 

به دنبال شکست های پی در پی موسلینی چاره ای جز در خواست کمک از آلمان نداشت. به دنبال این موضوع [[هیتلر]] مجبور شد یکی از بهترین افسران خود را به صحرا سوزان آفریقا اعزام دارد.

در چنین شرایطی ژنرال فلد مارشال [[اروین رومل]] (در زمان اعزام [[مارشال]] نبود) با سپاهش وارد شمال [[لیبی]] می‌شوند و با تاکتیهای بی نظیر نظامی تمام شهر ها و اماکن استراتژیک را از انگلستان باز پس می‌گیرد.

 

 

در جهان مثلی معروف است که طرح و کلنگ جاده ایی را ایتالیایی ها درآفریقا زدند ، انگلیسی ها آن را کامل کردند و آلمانی ها از آن استفاده کردند. آری بن قاضی ، طبرق و... برج ها شهر ها یکی یکی و دوتا دوتا از دست انگلیس آزاد می‌شوند. {{مدرک}}

 

 

با پیروزی های پی در پی آلمانی ها وایتالیایی ها زیر فرماندهی آلمانی ها [[چرچیل]] نخست وزیر انگلیس به هراس می افتد و برعکس هیتلر به آفریقا اهمیت بیشری می‌دهد واز [[آمریکا]] کمک می خواهد. در حالی که انگلیسی ها روز به روز تجهیز می‌شدند وتدارکات فراوانی برایشان تهیه می‌شد اما بر عکس تجهیزات زیادی برای ایتالیایی ها و آلمانی ها در کار نبود هر چه [[بنزین]] برای تانکها وخودرو های زرهی بود توسط برتری در دریا به پایگاهی در [[مالت]] نابود می‌شد وقتی رومل از پایگاه فرمانده کل قوا در خواست کمک شد به او گفته شد باید به همان چیز هایی که دارد قناعت کند. او هم چاره ایی دیگر نداشت با تجهیزات کم خود وبا تانک های نسبتاً خوب ولی دارای توپ ضعیف ایتالیایی ها و جنگ افزار های از رده خارج ایتالیا و با سربازهای آنها تا آنجا که مقدور بود مقاومت کرد که در [[العلمین]] متحمل شکست نابرابر تجهیزاتی شد نه تاکتیکی.

 

 

با دادن اسیر های ایتالیایی و آلمانی هم ایتالیا و هم متحدش از صحنه نبرد آفریقا کنار رفتند و مجبور بازگشت به خانه‌های خود شدند البته با دادن اسیر هایی با بیش از 90 هزار نفر.

 

 

ایتالیا کشور های همسایه دور خود و مناطق استراژیکی و مهم را باید به تسخیر در می‌آورد که این کار در اوایل جنگ آغاز شده بود باز هم نیاز به کمک آلمانی ها بود. یونان و چند کشور کوچک نیز به تسخیر ایتالیا و یا به بیان بهتر گروه متحدان ، در آمد.

 

 

ایتالیا به درخواست هیتلر نیروهایی به کمک آلمان در جبهه‌های شرق فرستاد که آخرین نقطه آن استالینگراد بود. با کند شدن سرعت آلمان در [[نبرد استالینگراد]] موسلینی در خواست برگشت نیروهایش را از شرق می‌دهد اما با قول مساعد پیروزی مارشال [[هرمان گورینگ]] آن نیروها را در شرق نگه داشت. اما پس از شکست در [[نبرد استالینگراد|استالینگراد]] که با تسلیم ژنرال [[فریدریش پاولوس]] به ارتش آلمان و تسلیم نیروهایش در استالینگراد به [[شوروی]] و خوش گذارنی هایش بعد از جنگ همه چیز معلوم شد او حتی یکی از مقام های عالی را در آلمان شرقی بعد از جنگ کسب کرد.{{مدرک}}

 

 

حملات متفقین روبه ایتالیا (آمریکا و انگلیس) به جزایر ایتالیا از جمله [[سیسیل]] باعث شد ایتالیایی ها به دو دسته تقسیم شوند یکی طرفدار [[متحدین]] و دیگران که مخالف موسلینی و علیه متحدین. با این کار ایتالیا از هم پاشیده شد و افسار امور از دست حکومت موسلینی خارج شد. گرچه سلاح های زیادی برای مقابله از آلمان در یافت کرده بود به عنوان مثال تعدادی تانک تایگر آلمانی که اصلاً ایتالیایی ها استفاده نکردند و توسط آلمانی ها خارج شد.

 

 

موسلینی که توسط ایتالیایی دستگیر شده بود آماده محاکمه شدن بود و این مشکل باز هم باید توسط آلمانی حل می‌شد. هیتلر به هوابردهای خود وبه کماندوی اصلی خود یعنی [[اتو اسکورزنی]] دستور نجات اورا داد او هم با هوابرد ها موسیلینی را ازدست متفقین نجات می‌دهد. اما قوای متفق در حال بمباران و پیشروی بود.

 

 

*ایتالیا دارای سامانه ی هدفمندی برای تجهیز سپاه خود نبود. یک بار با اسلحه [[کالیبر]] 6.5 میلمتری و یک بار با کالیبر 7.3 میلیمتری که بعدا دوباره با کالیبر قدیمی مجهز شد. این کار باعث سردر گمی سربازان ایتالیایی شد.

[[رده:ایتالیا]]

 

[[en:Military history of Italy during World War II]]

[[pl:Włochy w czasie II wojny światowej]]