کشاورزی نوبتی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
LetsDoItBot (بحث | مشارکتها) ←پیشینه: تمیزکاری، + ویرایش با ماژول ابرابزار با استفاده از AWB |
FreshmanBot (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۹:
در مناطق محدودی از جزایر اقیانوس آرام از جمله «[[فیجی]]» و «هاوایی» به نمونههایی از فرسایش خاک برخورد میکنیم بطوریکه نشاندهنده استفاده از کشاورزی نوبتی در اراضی شیبدار میباشند. خاکها از شیبها شسته میشوند و در ته درّهها بعنوان [[آبرفت]]های لجنی غنی از مواد حاصلخیز رسوب مییابند. اینگونه محیطهای جدید باعث توسعه کشتزارهای متراکم و آبیاری شونده میگردند که نشانگر تحوّل کشاورزی نوبتی به کشاورزی متراکم یا فشرده هستند. این موضوعات مرتبط با رشد جمعیت و بهبود مدیریت اراضی محسوب میشوند و اصولاً مبتنی بر کاشت سیب زمینی شیرین قرار دارند.<ref>Anderson, A. (1997) Prehistoric Polynesian impact on the New Zealand environment: Te Whenua Hou. Historical Ecology in the Pacific Islands: Prehistoric Environmental and Landscape Change (eds. Kirch, P. V. and Hunt, T. L.) Yale University Press, New Haven and London, 271-283.</ref>
اولین نوشتجات در مورد اثرات تخریبی کشاورزی نوبتی بر جنگلهای جنوب اروپا در هزاره اوّل پس از میلاد در داستانهای تاریخی «هومر»، «[[توسیدید]]» و «افلاطون» و همچنین کتاب جغرافی «استرابو» آمده است. طبق نوشتجات از جنگلها برای کشتیسازی بهرهبرداری میشد، شهرها سریعاً توسعه مییافتند، کارخانجات [[چلیک|چلیکسازی]]،
کشاورزی نوبتی بعنوان شکلی از کشاورزی باثبات و زیستپذیر در بسیاری از نقاط اروپا و شرق [[سیبری]] تا قرن نوزدهم جریان داشت و حتی در برخی نقاط تا قرن بیستم استمرار یافت.
|