وصال شیرازی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز ربات: انتقال رده به درخواست Salarabdolmohamadian از رده:شاعران فارسیزبان سده سیزدهم (قمری) به [[:رده:شاعران فارسیزبان س... |
|||
خط ۶:
| زمینه فعالیت = [[شعر]]، [[خوشنویسی]]
| ملیت = [[ایران|ایرانی]]
| تاریخ تولد = [[۱۱۹۷ (قمری)]]{{سخ}}
| محل تولد = [[شیراز]]
| والدین = [[محمد اسمعیل شیرازی]]
| تاریخ مرگ = [[رجب]] [[۱۲۶۲ (قمری)]]{{سخ}}
| محل مرگ = [[شیراز]]
| محل زندگی =
خط ۵۶:
دیری نپایید که وصال یتیم شد و پدر مادرش سرپرستی او را برعهده گرفت. پدر مادر نیز پس از دو سال درگذشت و تربیت میرزا کوچک را خالوی او میرزا عبداله تکفل نمود. میرزا عبداله خطی متوسط داشت و از راه نوشتن [[قرآن]] امرار معاش میکرد. وصال چون به سن تمیز رسید به درویشی و فقر مایل گردید و در طلب مردی کامل بود تا دست ارادت به دامان [[میرزا ابوالقاسم سکوت]] زد.
با وجود آنکه سلاطین و فرمانروایان راغب بودند وصال را در کنف حمایت خود درآورند اما وصال کمتر گرد
وصال دو روز ایام هفته را صرف تدریس به عموم میکرد. در سن شصت و چهار سالگی چشمش به [[آب مروارید]] مبتلا شد و یکسال نابینا بود. پس از آن طبیبی از [[کرمانشاه]] چشمش را میل زد و چشمش معالجه شد. وصال چنان به مطالعه عشق داشت که بعد از معالجه چشم فوراً مطالعه را از سر گرفت و همین امر باعث شد مجدداً نابینا گردد. در رجب ۱۲۶۲ ه.ق درگذشت و در بقعه [[شاهچراغ]] در شیراز، در جوار مدفن مرشد خود [[میرزای سکوت]] مدفون شد.
== شاعری ==
وصال از بزرگترین شاعران و ادیبان سدهٔ سیزدهم هجری است. دیوان اشعار او نزدیک به سی هزار [[بیت (شعر)|بیت]] دارد. وصال در [[مرثیه سرایی]] از تمامی شعرا گوی سبقت را ربود. از سرودههای وی دیوان شعر و مثنوی «بزم وصال» است و اتمام مثنوی «فرهاد و شیرین» [[وحشی بافقی]] است که ناتمام مانده بود. او همچنین «اطواق الذهب» اثر [[زمخشری]] را به فارسی ترجمه
== خوشنویسی ==
سطر ۹۴ ⟵ ۶۷:
== فرزندان ==
وصال شیرازی شش پسر داشت: وقار، حکیم، داوری، فرهنگ، توحید، یزدانی؛ که جملگی شاعر و خوشنویس بودند و از مشاهیر سده سیزده هجری بهشمار میآیند.<ref name="پیدایش و سیر تحول هنر خط، ص ۱۶۸" /><ref name="اطلس خط">فضایلی</ref>
* [[وقار شیرازی]] با نام'' میرزا احمد'' متخلص به ''وقار'' بزرگترین فرزند وصال است که در ۱۲۳۲ه.ق متولد و در ۱۲۸۹ه.ق وفات یافت، دیوان شعری به فارسی به نام [[بهرام و بهروز]] که در [[بمبئی]] چاپ شده از او
* [[محمود شیرازی]] متخلص به ''حکیم'' فرزند دوم وصال که شاعری خوشنویس بوده و در سال ۱۲۳۴ ه.ق در شیراز بهدنیا آمد. محمود حکیم در سال ۱۲۶۶ ه.ق با احمد وقار، برادر بزرگترش، به [[هندوستان]] سفر کرد و در آنجا «[[دیوان حافظ]]» را به خط خود نوشت که یک سال بعد در بمبئی به چاپ رسید و پس از چندی به شیراز بازگشت و در ۱۲۷۴ وفات یافت.<ref name="احوال و آثار خوشنویسان">دکتر مهدی بیانی ص ۸۶۹ تا ۸۷۳</ref> از او دیوان شعری باقی است و در خط نستعلیق نامآور شد.<ref name="اطلس خط">فضایلی ص۳۵۹</ref>
* [[فرهنگ شیرازی]] که نام او میرزا ابو القاسم و متخلص به ''فرهنگ'' است. در سال ۱۲۴۲ متولد و در ۱۳۰۹ درگذشته است. او در نگارش و زیبایی خطوط هفتگانه به پدرش اقتداء
* [[میرزا محمد داوری|داوری شیرازی]] متخلص به ''داوری'' که اسم او محمد است و در ۱۲۳۸ در شیراز متولد و در ۱۲۸۴ وفات
* [[توحید شیرازی]] که اسم او میرزا محمد اسماعیل و متخلص به ''توحید'' است. او پنجمین فرزند وصال است در ۱۲۳۶ متولد و در ۱۲۸۶ه.ق با مرض [[وبا]] در حالی که فرزندی از خود به جای نگذاشت درگذشت. او دیوانی هم دارد دیوان او را برادرش که متخلص به یزدانی است با زحمت بسیار جمع کرده تا به ۲۵۰۰ بیت رسید.<ref name=شیراز>پایگاه شهر زیبای فرهنگ و هنر ایران شیراز</ref>
* [[یزدانی شیرازی]] که نام او عبدالوهاب و متخلص به ''یزدانی'' است. او کوچکترین فرزند وصال شیرازی است که مانند پدر و برادرانش هم خطاط بوده و هم به فنون آشنا و هم به فارسی و عربی شعر
<small>
سطر ۱۲۱ ⟵ ۹۴:
{{ترتیبپیشفرض:شیرازی، وصال}}
[[رده:خاندان وصال]]
[[رده:خوشنویسان اهل شیراز]]
|