زبان فارسی در هند: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Wetibayibyo (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Wetibayibyo (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱:
'''زبان و ادب فارسی در هند''' سابقهٔ دیرینه‌ای دارد. دربارهٔ پیشینهٔ رواج زبان و ادب پارسی در شبه‌قاره، از مدارک تاریخی چنین برمی‌آید که در سدهٔ سوم هجری، برای نخستین بار هندوان فرصت یافتند تا با فارسی‌زبانان آشناییِ مؤثر پیدا کنند. در آن زمان بنا به قول ابن حوقل در صوره‌الارض و اصطخری در المسالک و الممالک، مردمِ «مُلتان» و «منصوره» به [[زبان عربی]] و سِندی، و مردم «مُکران»، به [[زبان فارسی]] سخن می‌گفتند. در اوایل سده چهارم هجری، در سِند شاعری ظهور کرد مشهور به [[رابعه بنت کعب]] که اشعار فصیح دلکشی از او در قدیمی‌ترین تذکره‌ها نقل شده است و می‌رسانَد که در زمان او، زبان فارسی در [[ایالت سند|سِند]] رواج داشته است.<ref>[http://persianacademy.ir/userfiles/file/gozaresh02/daneshname02.pdf گزارش فرهنگستان زبان و ادب فارسی. ص 63]</ref>
زبان فارسی پیش از آنکه [[هندوستان]] مستعمره [[انگلستان]] شود، دومین [[زبان رسمی]] این کشور (در دوره گورکانیان زبان رسمی) و زبان فرهنگی و علمی بشمار می‌رفت. اما پس از استعمار، انگلیسی‌ها د رسال ۱۸۳۲ با زور انگلیسی را جایگزین فارسی کردند.<ref>Clawson, Patrick. ''Eternal Iran'', 2005, ISBN 1-4039-6276-6, Palgrave Macmillan, p.6</ref>
| |||