عبدالمجید یکم: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

 

 

وی در ۲ ژوئیهٔ ۱۸۳۹ میلادی جانشین پدرش [[سلطان محمود دوم]] شد. اهمیت دوران عبدالمجید به‌دلیل ظهور جنبش‌های ملی‌گرایانه در سرزمین‌های عثمانی بود. او تلاش بسیاری کرد تا موضوع [[عثمانی‌گرایی]] را تقویت کند تا با جنبش‌های قوم‌گرایی درون امپراتوری عثمانی مقابله نماید، اما به‌رغم کوشش‌هایش برای ادغام غیرمسلمانان و غیرترکان درون امپراتوری، نتوانست کاری از پیش ببرد. وی سعی بسیاری کرد تا با قدرت‌های بزرگ [[اروپای غربی]]، مانند [[انگلستان]] و [[فرانسه]]، که در [[نبرد کریمه]] علیه [[روسیه]] با عثمانی همکاری کرده‌بودند، اتحاد ایجاد کند. در پی آن، در کنگرهٔ [[پاریس]] در ۳۰ مارس ۱۸۵۶، امپراتوری عثمانی به جمع خانوادهٔ ملت‌های اروپایی اضافه شد و از دیگر دستاوردهای حکومت سلطان عبدالمجید یکم، تعقیب [[دوره تنظیمات|دورهٔ تنظیمات]] بود که توسط پدرش [[محمود دوم]] پایه‌گذاری شده‌بود. او توانست در سال ۱۸۳۹ به‌طور مؤثری اصلاحات درون امپراتوری عثمانی را آغاز کند.

{{ویکی‌انبار-رده}}

 

{{عثمانی-خرد}}