مک‌کینلی کانتر: تفاوت میان نسخه‌ها

در زمان جنگ جهانی دوم، برای روزنامه ایروزنامه‌ای در لس آنجلس از لندن گزارش می‌فرستاد؛ و پس از پرواز در چند عملیات بمباران درخواست آموزش برای تیراندازی با مسلسل‌های هواپیماهای بمب افکن داد و تعلیم دید. اگرچه در خدمت ارتش نبود و این کار نقض مقررات بود. مصاحبه‌های زیادی با سربازان مجروحی که الهام بخش رمان بعدی او بودند، انجام داد.

هنگامی که با سربازان آمریکایی مصاحبه می‌کرد، اغلب اذعان می‌داشتند که تنها هدف آنها این است که زنده به خانه بازگردند؛ که برای او یادآور سرودی از پروتستان‌ها بود. "When all my labors and trials are o'er / And I am safe on that beautiful shore [Heaven], O that will be / Glory for me! او از تأتر جنگ اروپا با حمل و نقل هوایی ارتش بازگشت. بعد از جنگ [[Samuel Goldwyn]] تهیه کننده او را مأمور کرد تا فیلم نامه اینامه‌ای دربارهٔ جانبازان بازگشته به خانه بنویسد. کانتر رمانی به سبک شعر منثور نوشت که به اسم پیروزی برای من چاپ شد. (۱۹۴۵) بعد از فروش حق فیلم رمانش، بابت اینکه نام فیلم به بهترین دوران زندگی ما تغییر کرده است ناراحت شد. (۱۹۴۶) همچنین جزئیات داستان را فیلم نامه نویس [[:en:Robert_E._Sherwood|Robert Sherwood]] تغییر داده بود گفته می‌شود که او کنترل خودش را در مقابل Goldwyn از دست داده (عصبانی شده است) در ۱۵ ثانیهٔ اول فیلم نوشته شده است که بر اساس رمانی از مک کینلی کانتور، اما عنوان رمان ذکر نشده است. اگرچه مشخص است که داستان اصلی قدرتمند و پرمایه است و فیلم با موفقیت‌های بیشماری مواجه می‌شود و ۷ جایزهٔ آکادمی را از آن خود می‌کند.