کنترل ازدحام: تفاوت میان نسخه‌ها

== الگوریتم کنترل ازدحام ==

وقتی به بخشی از زیر شبکه تعداد بسیار زیادی بسته تحویل شود کارایی آن کاهش می یابد. به این وضعیت ازدحام «Congestion» گفته می شود. هرگاه تعداد بسته هایی که توسط ماشین های میزبان به زیر شبکه سرازیر می شوند متناسب با ظرفیت حمل زیر شبکه باشد تمام این بسته ها تحویل مقصدشان خواهند شد و تعداد بسته های تحویلی متناسب با تعداد بسته های ارسالی است. ولیکن به محض افزایش بی رویه ترافیک ، مسیریابها قادر نیستند از عهده آن برآمده و بسته ها شروع به از دست رفتن می کنند. این مسئله حادتر نیز می‌شود و در ترافیک بسیار بالا کارایی بطور کامل سقوط کرده و هیچ بسته ای تحویل مقصد نخواهد شد!

پردازنده های کند نیز می توانند عامل بروز ازدحام باشند. اگر پردازنده اصلی مسیریاب در انجام وظایف محوله به خود کند عمل نماید، صف ایجاد می شود، حتی وقتی که ظرفیت خطوط خروجی بیش از حد مورد نیاز است.

خطوط با پهنای باند کم نیز می توانند منجر به بروز ازدحام شوند. ارتقاء پهنای باند خطوط بدون تغییر در پردازنده ها یا بالعکس اغلب فایده چندانی ندارد و فقط جای گلوگاه و منشاء مشکل را تغییر می دهد. همچنین ارتقاء کامل یک بخش کوچک بدون تغییر در کل سیستم، فقط محل بروز مشکل و گلوگاه را جابجا می کند و در بهبود کارایی کل سیستم تاثیر چشمگیری نخواهد داشت. مشکل اساسی یک سیستم، عدم تطابق و تناسب بخشهای مختلف آن است. این مشکل تا زمانی که کلیه مولفه های سیستم متعادل نشوند باقی خواهد ماند.،

 

== سیاستهای پیشگیری از ازدحام ==

لایه انتقال:

* سیاستهای ارسال مجدد