نجم‌الدین کبری: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
FreshmanBot (بحث | مشارکت‌ها) |
تالیفات برچسب‌ها: متن دارای ویکی‌متن نامتناظر ویرایشگر دیداری |
||
خط ۲۳:
|-
|}
'''ابو عبدالله احمدبن عمر بن محمد خیوَقی خوارزمی''' کنیه '''ابوالجناب''' و ملقب به نجم‌الدین و طامةالکبری و مشهور به [[شیخ ولی‌تراش]] از صوفیان ایرانی سدهٔ ششم و هفتم هجری است. او خرقه اصل از [[عمار یاسر بدلیسی]] گرفته‌است. «او بعد از فراگیری مقدّمات علوم در آنجا، سال‌های بسیار به مسافرت پرداخت و نزد استادان زیادی علوم رسمی و متداول؛ به ویژه حدیث را فراگرفت و از مشایخ متعددی در طریقت بهره‌مند گردید. از استادان مهم وی یکی شیخ اسماعیل قصری (م. ۵۸۹) است که نزد وی به ریاضت و سلوک پرداخت و از او اجازهٔ ارشاد گرفت و به خوارزم بازگشت.<ref>مقالهٔ مندرج در پایگاه اینترنتی '''ماهنامه علمی و تخصّصی اطلاعات حکمت و معرفت''': [http://www.ettelaathekmatvamarefat.com/new/index.php?option=com_content&view=article&id=961:1393-05-06-06-22-22&Itemid=70 نجم الدّین کبری]. حامد الگار، ترجمه و تحقیق: جمشید جلالی شیجانی، با اندکی ویراست، تاریخ بازدید: 10 آوریل 2016.</ref>»
شاگردان و خلفای شیخ نجم الدین کبری از قبیل، شیخ فریدالدین عطار، باباکمال جندی، شیخ رضی الدین علی لالا، شیخ سعدالدین محمد حمویی، شیخ نجم الدین رازی، مجدالدین بغدادی و بهاء ولد از اعاظم طریقه کبراویه و بزرگان دیگر همه از شاگردان و مریدان این شیخ می‌باشند. نجم‌الدین در طول مدت عمر ۱۲ نفر را به مریدی پذیرفت که همگی از جمله مشایخ و اولیا شدند.<ref name="مجموعه تاریخی «کهنه اورگنج» کجاست">خبرگزاری فارس: [http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13911109000060 مجموعه تاریخی «کهنه اورگنج» کجاست]. بازدید: دسامبر ۲۰۱۴.</ref>
خط ۳۳:
== تألیفات ==
«از شیخ نجم الدین کبری تعداد مختصری تألیف برجای مانده است. آثار مهم وی در موضوعاتی است که بیشتر به تجزیه و تحلیل تجربه شهودی می‌پردازد؛ او در این آثار در مورد معانی مختلف خیال و شهود و مراتب تجلّی شهود(Luminous Epiphany) -که برای [[عارف]] متجلّی می‌شود-، درجات مختلف تصوّر(concept) و خواطر که توجّه سالک إلی الله را جلب می‌کند، طبیعت و ارتباط لطائف انسان<ref>در اصطلاح عرفا دل را گویند که به حقیقت، روح است. نک به: سجادی، سید جعفر، فرهنگ اصطلاحات و تعبیرات عرفانی، ص687؛ «بدان که آن لطیفه ای که قلب است از آن رو که لطیفه است از حالی به حالی دگرگون می‌شود». کبری، نجم الدین، فوائح الجمال و فواتح الجلال، تحقیق دکتر یوسف زیدان، ص 132</ref> ب، (Subtle Centers) بحث کرده است. از مهمترین تألیفات شیخ نجم الدین کبری می‌توان به:
* '''فوائح الجمال و فواتح الجلال'''(تصحیح با یک مقدمهٔ جامع در مورد زندگی و آثار نویسنده توسّط [[فریتس مایر]]، ویسبادن، ۱۹۵۷)۴ است.
* '''الاصول العشرة'''
▲'''فوائح الجمال و فواتح الجلال'''(تصحیح با یک مقدمهٔ جامع در مورد زندگی و آثار نویسنده توسّط [[فریتس مایر]]، ویسبادن، ۱۹۵۷)۴ است. ا
* '''
* '''آداب الصوفیه'''
▲'''الاصول العشرة و رساله الخائف الهائم من لومه اللائم'''(تصحیح [[ماریان موله]] همراه با رسائل کوچکتر دیگر تحت عنوان Traites mineurs, in Annales Islamologiques(Cario), iv,[1963],1-78).
* '''السائر الحائر الواجد الی الساتر الواحد الماجد'''<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تاریخ تصوف (جلد دوم) سیر تطور عرفان اسلامی از قرن هفتم تا دهم هجری|نام خانوادگی=دکتر میرباقری فرد|نام=سید علی اصغر|ناشر=سمت|سال=۱۳۹۴|شابک=978-02-0248-4|مکان=|صفحات=۳۸}}</ref>
علاوه بر این رسائل کوتاه، کبری '''تفسیری عرفانی بر [[قرآن]]''' را آغاز نمود که نتوانست آن را کامل کند امّا این کار، پس از مرگش ابتدا توسّط مریدش [[نجم الدین رازی]] و سپس توسّط یکی دیگر از مشایخ تصوّف یعنی [[علاءالدوله سمنانی]] ادامه یافت. (نک به: [[هانری کربن]]، En Islam iranien, Paris 1972, iii, 175-276 n.90; Suleyman Ates, I?ari tefsir okulu, Ankara 1974. 139-60).
== منابع ==
| |||