به نوشتهبه‌نوشتهٔ ''[[بحارالانوار]]'' و نیز مناقب ''[[ابنمناقب شهرآشوبآل ابی‌طالب]]''، فاطمه پس از بازگشت از [[مسجد]]مسجد، در خانه خطبه‌ای کوتاه و [[مسجع]] خطاب به شوهرعلی خودبن گفت:ابی‌طالب آنروز که شمشیرت را بر زمین نهادی همان روز خویشتن را خانه‌نشین نمودی، تو شیرمردی بودی که گرگان را می‌کشتی،گفت؛ و امروز بر روی زمین آرمیده‌ای … از اینکه اینگونه سخن می‌گویم خداوندا عذر می‌خواهم، و یاری و کمک از جانب توست. علی نیز در پاسخ گفت:ای دختر برگزیده خدا و ای باقی‌مانده نبوت، منکه در دینمدینش سست نشده و از آنچه در حدّ توانمتوانش است مضائقهدریغ نمی‌کنمنمی‌کند.<ref>مناقب{{پک|شهیدی|۱۳۹۴|ک=زندگانی ابنفاطمه شهرآشوب ج ۲زهرا (س)|ص ۲۰۸</ref><ref>بحارالانوار ج ۴۳ ص ۱۴۸</ref><ref>[http://www.yazahra.net/far/selecttext.php?ic=386&subid=11]۱۳۸–۱۳۹}}</ref>
