آنگ سان سو چی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''آنگ سان سو چی''' (به [[زبان برمه‌ای|برمه‌ای]]: [[پرونده:AungSanSuuKyi1.png]]) (زاده ۱۹ ژوئن ۱۹۴۵) سیاستمدار، دیپلمات، نویسنده و مدافع حقوق بشر [[میانمار|برمه‌ای]] است<ref name=":0">{{یادکرد وب|نشانی=https://www.nobelprize.org/nobel_prizes/peace/laureates/1991/kyi-facts.html|عنوان=Aung San Suu Kyi - Facts|بازبینی=2017-09-15}}</ref> که به عنوان نخستین مشاور دولتی [[میانمار]] و رهبر [[اتحادیه ملی برای دموکراسی]] فعالیت می‌کند. او در این نقش به طوربه‌طور [[دفاکتو]] [[رئیس حکومت|رئیس دولت]] است و مقامی هم‌ارز [[نخست‌وزیر|نخست وزیر]] دارد. او همچنین نخستین زنی است که به عنوان [[وزارت امور خارجه|وزیر امور خارجه]]، [[وزیر (عنوان)|وزیر]] برق و انرژی و وزیر آموزش در کابینهٔ رئیس جمهور [[تین چیاو]] فعالیت کرده و از سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۶ نماینده [[مجلس|پارلمان]] این کشور بوده‌است.

او در ۱۹۸۵ دکترای خود را از [[دانشکده مطالعات مشرق‌زمین و آفریقا]] دانشگاه لندن دریافت کرد و در سال ۱۹۸۸ نه تنها برای نگهداری از مادر بیمارش بلکه برای رهبری جنبش دموکراسی‌خواهی میانمار به کشورش بازگشت. دیدار او با شوهرش مایکل اریس در کریسمس ۱۹۹۵ بی اینکه بدانند آخرین دیدار آن دو بود. چرا که آنگ‌سان در میانمار باقی‌ماند و شوهرش کشور را ترک کرد، ولی حکومت میانمار درخواست‌های بعدی شوهرش برای دریافت ویزا را رد کرد. اریس در ۱۹۹۷ از سرطان پروستات غیرقابل علاج خود آگاه شد. علی‌رغم درخواست مستقیم [[کوفی عنان]] و [[پاپ ژان پل دوم]] از حکومت میانمار برای دادن ویزا، آنهاآن‌ها با بیان اینکه امکانات لازم برای نگهداری از مایکل اریس را ندارند از دادن ویزا به او سر باز زدند. در عوض پیشنهاد دادند که آنگ‌سان سوچی برای دیدار او از کشور خارج شود. او بطور موقت از بازداشت خانگی خارج شد تا بتواند از کشور خارج شود؛ ولی او که می‌دانست در صورت خروج دیگر اجازهٔ ورود به کشور را نخواهد یافت از این کار امتناع کرد. اریس در سال ۱۹۹۹ در روز تولد ۵۳ سالگی خود درگذشت.

بازگشت آنگ سان سوچی به برمه در ۱۹۸۸ اتفاقاً هم‌زمان با استعفای [[نی وین]]، رهبر نظامی برمه و حزب سوسیالیست آن، بود. تظاهرات دموکراسی خواهانه مخالفان شورای نظامی حاکم که از سال ۱۹۶۲ بر کشور فرمانروائی می‌کرد در ۸ اوت ۱۹۸۸ به طوربه‌طور خشونت باری سرکوب شد اما این تظاهرات هم چنان ادامه یافت. در ۲۶ اوت ۱۹۸۸، او موفق شد یک راه‌پیمایی نیم میلیون نفره را با شعار حکومت دموکراتیک رهبری کند ولی با این حال، حکومت نظامی دیگری بر سر کار آمد.

آنگ سان سوچی که تحت تأثیر فلسفه بدون خشونت گاندی و به ویژه مفاهیم بودایی بود، با هدف مبارزه برای دموکراسی وارد سیاست شد. او به تأسیس «اتحاد ملی برای دموکراسی» کمک کرد اما در ۲۰ ژوئیه ۱۹۸۹ در حصر خانگی قرار گرفت. به او پیشنهاد شد که در ازای خروج از کشور آزاد شود اما این پیشنهاد را رد کرد. با وجود اعتقاد آنگ سان به مبارزهٔ بدون خشونت، گروهی از فرماندهان سابق نظامی و سیاسیون قدیمی که در دوران بحران به «اتحاد ملی» پیوسته بودند مبارزات او را بیش از حد خشونت‌آمیز دانستند و از این تشکل کناره گیریکناره‌گیری کردند. با این حال، او محبوبیت فراگیر و حمایت ش را در بین جوانان اتحادیه ملی حفظ کرد.