۱۳۳٬۲۴۲
ویرایش
جز برچسبها: متن دارای ویکیمتن نامتناظر ویرایشگر دیداری |
FreshmanBot (بحث | مشارکتها) جز (انتقال به رده صحیح + تمیزکاری با استفاده از AWB) |
||
| GeneReviewsName = Autism overview
}}
'''اوتیسم''' یا '''درخودماندگی''' {{انگلیسی|Autism}} نوعی [[اختلال رشدی]] (از نوع روابط اجتماعی) است که با رفتارهای ارتباطی، کلامی غیرطبیعی مشخص میشود. علائم این اختلال تا پیش از سه سالگی بروز میکند و علّت اصلی آن ناشناختهاست. این اختلال در پسران شایعتر از دختران است. وضعیت [[اقتصادی]]، [[اجتماعی]]، [[سبک زندگی]] و سطح تحصیلات والدین نقشی در بروز اوتیسم ندارد. این اختلال بر رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و مهارتهای ارتباطی تأثیر میگذارد. کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم، در ارتباطات کلامی و غیر کلامی، تعاملات اجتماعی و فعالیتهای مربوط به بازی، مشکل دارند. این اختلال، ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آنان دشوار میسازد. در بعضی موارد رفتارهای خودآزارانه و پرخاشگری نیز دیده میشود. در این افراد حرکات تکراری (دست زدن، پریدن) پاسخهای غیرمعمول به افراد، دلبستگی به اشیا یا مقاومت در مقابل تغییر نیز دیده میشود و ممکن است در [[حواس پنجگانه]] (بینایی، شنوایی، بساوایی، بویایی و چشایی) نیز حساسیتهای
از هر ۶۰ تا ۷۰ تولد زنده در دنیا یک نفر مبتلا به اوتیسم است. کارشناسان زندگی ماشینی و عوامل ناشی از آن مانند استرس را در سیر صعودی ابتلا به این بیماری دخیل میدانند.<ref>[http://www.irna.ir/fa/News/81899017/ زندگی ماشینی و سیر صعودی ابتلا به اوتیسم] . [خبرگزاری جمهوری اسلامی(ایرنا) http://www.irna.ir]</ref>
نتیجه یک مطالعه نشان میدهد زنانی که چاق یا دیابتی هستند، در صورتی که باردار شوند، بیش از مادران سالم با احتمال تولد نوزاد اوتیسمی روبرو خواهند بود.<ref>[http://www.irna.ir/fa/News/81943948/ چاقی و دیابت زنان احتمال ابتلا به اوتیسم در نوزاد
== ضوابط تشخیص اوتیسم ==
والدین معمولاً به علایم موجود در دو سال ابتدایی زندگی فرزندشان توجه میکنند و مداخلات رفتاری شناختی زود هنگام میتواند به کودک کمک کند تا مهارتهای ارتباطی، اجتماعی و حمایتهای فردی را کسب کند. البته عده اندکی از این کودکان به این سطح رشدی میرسند.
فرهنگ برخورد با اوتیسم رشد کردهاست،
== خصوصیات ==
== رشد اجتماعی ==
نقص در رشد اجتماعی، اوتیسم و اختلالات طیف درخودماندگی (ASD) را از سایر اختلالات رشدی متمایز میکند. بیماران اوتیستیک آسیبهای اجتماعی دارند،
رشد اجتماعی
کودکان اوتیستیک ۳ تا ۵ ساله درک اجتماعی کمتری نشان میدهند. بهطور خود به خودی به افراد گرایش ندارند، احساساتی نمیشوند و به احساسات واکنش نشان نمیدهند، ارتباط کلامی و نوبتگیری نیز ندارند، ولی نسبت به مراقبان اولیهشان وابستگی نشان میدهند.
این کودکان بهطور معمول کمتر از معمول وابستگی امنیتی دارند، این ویژگی در کودکان با رشد ذهنی بیشتر یا شدت کمتر ASD دیده میشود. کودکان بزرگتر و بزرگسالانASD در آزمونهای بازشناسی چهره و احساسات، امتیاز کمتری کسب میکنند. برخلاف اعتقادات معمول، کودکان درخودمانده تنهایی را ترجیح ''''نمیدهند''''، بلکه ایجاد و حفظ دوستیها غالباً برای
اطلاعات محدودی پیشنهاد میکند که در کودکان اوتیسم، وجود عقب ماندگی با خشم، کجخلقی و ویران کردن وسایل مرتبط است.
طبق یک مطالعه در سال ۲۰۰۷ که در آن با والدین ۶۷ کودک اوتیسمی(ASD) مصاحبه شده بود، گزارش شد که ۶۰ درصد کودکان، یک دورهٔ زمانی از کجخلقی شدید داشتهاند و مابقی
طبق مطالعهای در سوئد (۲۰۰۸) بیماران ۱۵ ساله یا بزرگتر با تشخیص ASD که مرتکب خشونت شده بودند، بهطور معنی داری سایر شرایط اختلالات روانشناختی مانند سایکوز را نشان دادهاند.
در حدود ۳۰ درصد تا ۵۰ درصد افراد اوتیسمی مهارتهای گفتاری طبیعی کافی برای مقابله با نیازهای ارتباطی روزمرهشان را کسب نمیکنند. تفاوت در نحوه برقراری ارتباط از نخستین سال زندگی مشاهده میشودو ممکن است شامل: تأخیر در آغاز babbling، اشارات و حالات غیر معمول، کاهش حساسیت و واکنش محیطی مناسب و طرحهای صوتی که هماهنگی با محیط ندارد، شوند.
در طی ۲و ۳ سالگی، کودکان اوتیسمی کمتر از سایر همسالان صداسازی به صورت منفرد و تکراری، همخوان، کلمه و مجموعه کلمات دارند. حالات بدنی
به اعتقاد کارشناسان خانوادهها اولین الگوی رفتار فرزندان هستند و نباید نقش خود را در تربیت فرزندانشان فراموش کنند، یا کودک را به مدرسه و معلم واگذار کنند. مهمترین نقش والدین در تربیت فرزندان، ایجاد محیط آرام همراه با راهنمایی است که در مورد کودکان اوتیسم اهمیت و ضرورت پیدا میکند.
در دو مطالعه که در
== رفتارهای تکراری ==
== دلایل اوتیسم ==
علت اوتیسم هنوز شناخته شده نیست و یک دلیل خاص نمیتوان برای آن مشخص کرد. با توجه به پیچیدگی اختلال اوتیسم و این حقیقت که علایم اوتیسم و شدت آن متفاوت است، دلایل احتمالی زیادی وجود دارد. هم ژنتیک و هم محیط ممکن است در بروز اوتیسم نقش داشته باشند و هر کدام به تنهایی یا به صورت ترکیبی میتوانند علت اوتیسم باشند.
* '''مشکلات ژنتیکی.''' به نظر میرسد چندین ژن متفاوت در اختلال طیف درخودماندگی یا اوتیسم دخیل هستند. اوتیسم در کودکان میتواند با یک اختلال ژنتیکی از قبیل سندرم رت یا سندرم ایکس شکننده در ارتباط باشد. برای دیگران تغییرات ژنتیکی ممکن است کودک را بیشتر مستعد اوتیسم کند یا عوامل خطر محیطی ایجاد کند. دیگر ژنها هنوز ممکن است تحول مغز را تحت تأثیر قرار دهند یا روشهایی که سلولهای مغز از طریق آن ارتباط برقرار میکنند را تحت تأثیر قرار دهند یا
* '''عوامل محیطی.''' پژوهشگران در حال حاضر در حال کشف این هستند که آیا عواملی از قبیل عفونتهای ویروسی، مشکلات دوران بارداری یا آلایندههای هوایی در تحریک اختلال طیف در خودماندگی یا اوتیسم نقش بازی میکنند یا خیر.<ref name=":0">{{یادکرد وب|نویسنده=کلینیک آتیه درخشان ذهن|کد زبان=fa|تاریخ=|وبگاه=http://atiehclinic.com/|نشانی=http://atiehclinic.com/اختلال-اوتیسم-یا-طیف-درخودماندگی/|عنوان=اختلال طیف اوتیسم یا در خودماندگی}}</ref>
'''ارتباطی بین واکسینه کردن و اوتیسم وجود ندارد'''
== روشهایی برای سازگاری و حمایت از کودک مبتلا به اوتیسم ==
پرورش کودکی که مبتلا به اختلال طیف درخودماندگی یا اوتیسم است میتواند از لحاظ جسمی
* '''تیمی از متخصصان مورد اعتماد را برای درمان اوتیسم پیدا کنید.''' شما نیاز دارید که تصمیمات مهمی در رابطه با آموزش و درمان اوتیسم کودک خود بگیرید. تیمی از متخصصین که شامل روانشناس، روانپزشک، معلم، کاردرمانگر، گفتاردرمانگر و … میشود، میتواند به شما در این تصمیمگیریها کمک کند.
* '''زمانهایی را برای خودتان و دیگر اعضای خانواده صرف کنید.''' مراقبت کردن از کودک مبتلا به اوتیسم میتواند بر روابط شخصی شما و روابط با خانواده استرس وارد کند. به منظور اجتناب از فرسودگی، فرصتی برای استراحت کردن فراهم کنید، ورزش کنید و از فعالیتهای مورد علاقه خود لذت ببرید.
|