کشتی جنگی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''کشتی جنگی''' به آن دسته از کشتی‌هایی گفته می‌شود که برای مبارزه در نظر گرفته می‌شوند. کشتی‌های جنگی علاوه بر اینکه به جنگ‌افزارهای مختلفی مسلح شده‌اند توانایی تحمل صدمات را هم دارند و معمولامعمولاً از [[کشتی تجاری|کشتی‌های تجاری]] سریع‌تر و مانورپذیرتر هستند.

* '''[[رزم ناو]]''' (Battlecruiser): نوعی از ناوهای زره‌دار هستند که هزینه ساخت بالا همچون نبردناو دارند ولی در ساخت آنهاآن‌ها از قدرت آتش و زره به نفع سرعت بالا کاسته شده استشده‌است. پس از شروع جنگ جهانی دوم به بعد دیگر هیچ رزم ناوی ساخته نشد چرا که نیاز به ساخت هواپیمای بیشتر ساخت این ناوها را در اولویت قرار نمی‌داد.

* '''[[نبردناو]]''' (Battleship): نوعی کشتی جنگی بزرگ با زره ضخیم است که دارای توپخانه‌ای با بزرگترین قطرینهٔ (کالیبر) توپ است. نبردناوها از سال ۱۸۷۵ تا پایان جنگ جهانی دوم قدرتمندترین کشتی‌های جنگی به شماربه‌شمار رفته و با قدرت آتش و زره بهتری نسبت به رزم‌ناوها، ناوها و ناوشکن‌ها اهمیتی استراتژیکی فوق‌العاده‌ای داشته و نمادی از قدرت ناوگان دریایی یک کشور به شماربه‌شمار می‌رفتند اما پیشرفت هواپیماهای جنگی و افزایش برد آن‌ها و همین‌طور ساخت بمب‌ها و موشک‌های هدایت‌شونده موجب شد تا اهمیت توپ‌های بزرگ و دوربرد رو به کاهش بگذارد. زره نبردناوها هم به هیچ‌وجه قدرت حفاظت از آن‌ها در مقابل برخورد موشک‌های دارای کلاهک هسته‌ای را نداشت و مشخص شد که احتمال درگیری بین نبردناوها بسیار پایین است، در نتیجه تمامی کشورها نبردناوهای خود را که هزینه تولید و نگهداری بسیار سنگینی داشتند از نیروی دریایی خارج کردند. هرچند آمریکایی‌ها در دهه ۱۹۸۰ مجددامجدداً ۴ نبردناو کلاس آیوای ساخت جنگ جهانی دوم خود را به خدمت فراخواندند اما آن‌ها نیز در اوایل دهه ۱۹۹۰ از فعالیت خارج شده و آخرین آن‌ها در سال‌ ۲۰۰۶ به طوربه‌طور قطعی از فهرست تجهیزات ارتش خارج شد.

* '''کشتی اصلی''' (Capital ship): بزرگترین و مهمترین کشتی در ناوگان یک کشور می باشدمی‌باشد.

* '''کشتی مهاجم تاجر نما''' (Merchant raider): هرگونه کشتی زرهی که برای حمله به کشتی هایکشتی‌های دیگر به شکل یک کشتی تجاری تغییر شکل داده است.

* '''[[ناو]]''' (Cruiser): ناو یک نوع کشتی جنگی بزرگ است که به صورت عمده از اواخر سدهٔ نوزدهم تا پایان جنگ سرد کاربرد داشت. در اواخر سدهٔ بیستم با بازنشسته شدن رزمناوها، ناوها به بزرگترین جنگده شناور تبدیل گشتند و ماموریتمأموریت آنهاآن‌ها بیشتر حفاظت ناوگان‌ها از حملات هوایی و حمله ناوشکنهای دشمن بود. در ابتدای قرن بیستم ناوها سنگین‌ترین کشتی نظامی در حال کار بوده که فقط پنج کشور ایالات متحده، روسیه، فرانسه، ایتالیا، پرو از آنهاآن‌ها بهرهمند بودند و در حال حاضر با مرخص کردن ناو ''ویتوری ونتو'' توسط ایتالیا، و تنها ناو فرانسه، فقط سه کشور باقیماندهباقی‌مانده دارای ناو هستند.

* '''[[ناوشکن]]''' (Destroyer): نوعی کشتی جنگی سریع، با توان مانور بالا و برد عملیاتی بالا است که برای اسکورت ناوگان‌ها یا گروه‌های رزمی و دفاع از آن‌ها در برابر شناورهای کوچک و سبک بکار می‌رود. پیش از جنگ جهانی دوم بیشتر ناوشکن‌ها شناورهایی سبک بدون توانایی اقیانوس‌پیمایی بودند. اما پس از جنگ جهانی دوم ورود موشک‌های هدایت‌شونده به صحنهٔ نبردهای دریایی زمینه‌ساز تحولات وسیعی در طراحی و کاربردهای کشتی‌های جنگی شد. ناوشکن‌ها توانستند به لطف موشک‌های دوربرد نقش‌هایی را بر عهده بگیرند که پیشتر تنها به ناوهای جنگی و نبردناوها تعلق داشت. این وضعیت باعث شد تا ناوشکن‌های بزرگتر و قدرتمندتری با توانایی شرکت در عملیات‌های منفرد ساخته شود. در این دوران حفاظت از ناوهای هواپیمابر و مدیریت پدافند هوایی ناوگروه‌ها اصلی‌ترین ماموریتمأموریت ناوشکن‌ها شد و برخی از وظایف سنتی ناوشکن‌ها همچون اسکورت کاروان‌های دریایی و گشت ساحلی به ناوچه‌ها واگذار شد.اکنون در آغاز سدهٔ ۲۱ ناوشکن‌ها به سنگین‌ترین واحدهای جنگ سطحی برای استفاده عمومی تبدیل شده‌اند. تنها سه کشور (آمریکا، روسیه و پرو) ناوهای سنگینتر در خدمت دارند و هیچ کشوری نبردناو در خدمت ندارد. ناوشکن‌های مدرن، که ناوشکن موشک‌انداز شناخته می‌شوند، از دید تُناژ (وزنی) مشابه ناوهای جنگ جهانی دوم هستند ولی از دید قدرت آتش برتری فوق‌العاده‌ای بر آن‌ها دارند و حتی قادر به شلیک موشک‌های دارای کلاهک اتمی نیز هستند.

* '''کشتی آتشین''' (Fire ship): در گذشته کشتی هایکشتی‌های از کار افتاده یا قدیمی را با مواد آتش گیر پر کرده و کشتی را در حال سوختن به سمت نیروهای دشمن می فرستادند. البته گاهی کشتی هایکشتی‌های ارزان قیمتی با همین هدف ساخته می شد.

* '''[[ناوچه]]''' (Frigate): ناوچه یا ناو محافظ (برابر فرهنگستان: پاس‌ناو) نوعی کشتی جنگی سبک و کوچک است. تعریف ناوچه در چند قرن اخیر تفاوت کرده و کشتی‌های متفاوتی به این نام معروف شده‌اند. ناوچه‌های امروزی نوع کوچک‌شده‌ای از ناوشکن‌ها محسوب می‌شوند که سبکترسبک‌تر هستند و تسلیحات کمتری در اختیار دارند. وزن آن‌ها بین یک تا پنج تن و طول آنهاآن‌ها ۹۰ تا ۱۳۰ متر است. وظیفه اصلی آنهاآن‌ها مقابله با حملات زیردریایی‌ها و شناورهای سبک تندرو است. امروزه ناوچه‌ها از محبوب‌ترین شناورهای جنگی هستند چراکه کارایی بالایی نسبت به هزینه‌های تولید و نگهداری خود دارند. فرهنگستان زبان فارسی، پاس‌ناو را این‌گونه تعریف می‌کند: «نوعی کشتی جنگی که می‌تواند به‌طور مستقل یا همراه با نیروهای آب‌خاکی و ضربتی و ضدزیرسطحی علیه تهدیدات سطحی یا زیرسطحی و هوایی عمل کند و سلاح‌های آن شامل توپ‌های سه و پنج اینچی دومنظوره و سلاح پیشرفتهٔ ضدزیردریایی است.» ترکیب معمول تسلیحاتی ناوچه‌های مدرن شامل چند لانچر موشک‌های ضدکشتی، یک توپ مسلسل کالیبر متوسط (۵۷ تا ۱۱۴ م‌م)، چند پرتابگر اژدر و یک سیستم دفاع نزدیک می‌شود. بسیاری از آن‌ها به موشک‌های ضدهوایی کوتاه‌برد و یک یا چند توپ ضدهوایی هم مجهز هستند و برخی از آنهاآن‌ها آشیانه‌ای برای نگهداری یک یا دو بالگرد دارند. اغلب ناوچه‌ها نیز با ترکیبی از موتورهای دیزلی و موتورهای توربین گاز تأمین می‌شود. رادارهای جستجوی هوایی، سونار، سیستم‌های کنترل آتش، تجهیزات جنگ الکترونیک و پادکارهای اخلال‌گر علیه موشک‌های مهاجم نیز از تجهیزات معمول ناوچه‌هاست.

* '''گان بوت''' (Gunboat): نوعی شناور می باشدمی‌باشد که به منظور حمل یک یا چند نوع سلاح برای بمباران اهداف ساحلی به کار می رفت.